آموزش ملی امر به معروف و نهی از منکر صفحه 111

1- لقمان، 6 - روایات در: وسائل الشیعه، ج 12 - ابواب ما یکتسب به، باب 99 تا 104 - من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 41و42

« بعضی از مردم سخنان باطل و بیهوده خریداری می کنند تا مردم را از روی جهل و نادانی گمراه سازند، و آیات الهی را به استهزا و سخریه گیرند، برای آنها عذاب خوار کننده است.»

غناء وموسیقی دو مقوله اند، اولی به خواندن انسان مربوط میشود که نوع خاصی از آن است و دومی به آهنگ ها وصداهایی که از ابزار موسیقی تولید می گردد. هریک از آنها به حلال وحرام تقسیم شده است. بر اساس فتوای فقهاء در صورتی که خواندن مناسب مجالس لهو ولعب باشد حرام خواهد بود. موسیقی نیز اگر طرب انگیز باشد حرام است.

واژه «لَغو»

در توضیح این کلمه گفته اند: «اللّغوُ من الکلام ما لا یُعتدّ به و هو الّذی یوُرَد لا عنَ رَویّهٍ و فِکرٍ».(1)

«کلام لغو،کلامی را گویند که درخور توجه و اعتبار نباشد وآن کلامی است که بدون اندیشه و فکر به زبان آید».

یکی از صفات مؤمنین «روی گردانی و اِعراض از لَغو» دانسته شده است.

«و الّذین هُم عن اللّغو مُعرِضون».(2) «مؤمنان کسانی هستند که از لغو روی می گردانند».