امر به معروف و نهی از منکر در آیینه قرآن کریم صفحه 85

ده- رو به راه شدن کارها

ده- رو به راه شدن کارها(1)

در این باره می توان به روایت حضرت فاطمه زهرا(س) اشاره کرد که فرمود:

«فرض الله الامر بالمعروف مصلحه للعامه»؛(2)

(خدا امر به معروف را به خاطر مصلحت عموم واجب کرد).

امیرمومنان(ع) هم فرمود:

«النَّهی عَنِ المُنکَر رَدعاً لِلسُّفَها»؛(3) (خداوند نهی از منکر را برای بازداری بی خردها واجب کرد).

این ها همه بازتاب طبیعی اعمال جمعیتی است که این وظیفه بزرگ اجتماعی را تعطیل می کنند، زیرا بدون نظارت عمومی، جریان امور از دست نیکان خارج می شود و ناصالحان میدان اجتماع را تسخیر می کنند و دلیل این که در حدیث می فرماید: حتی توبه آنان قبول نمی شود، این است که توبه با ادامه سکوت آن ها در برابر مفاسد، مفهوم صحیحی ندارد؛ مگر این که در برنامه خود تجدید نظر کنند.(4)

از امام رضا(ع) هم روایت است:

«لَتَأمُرَنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلَتَنَهَنَّ عَنِ الْمُنْکَرِاَوْلَیسْتَعْمِلَنَّ عَلَیکُمْ شِرَارُ کُمْ فَیدْعُوخِیارُکُمْ فَلاَیسْتَجَابُ لَهُمْ »؛(5) (باید به معروف امر و از منکر نهی کنید یا شرورهایتان شما را به کار خواهند کشید و برگزیدگانتان دعا خواهند کرد، اما پذیرفته نخواهند شد).

شهید مطهری در ذیل جمله «فیدعوا خیارکم» می نویسد:

اکثر این طور معنا کرده اند که بعد از آن که بدها بر شما مسلط شدند، نیکان شما به درگاه الهی می نالند و خداوند دعای آن ها را نمی پذیرد ...، ولی غزالی معنی لطیفی برای آن کرده است و می گوید: معنی این جمله «فیدعوا خیارکم فلا یستجاب لهم» این نیست

1- این موارد از حدیث امام باقر (ع) استخراج می شود که دیل آیه 110 آل عمران مطرح کرده اند.
2- وسایل الشیعه، ج1، ص14.
3- غرالحکم و دررالکلم، ج4، ص1451.
4- همان.
5- کافی، فروع، ج5، ص57، ح3؛ تهذیب الاحکام، ج6، ص71، ح1.