- [مقدمه مترجم] 1
- - حدیث نخست 3
- اشاره 3
- - حدیث دوم 4
- - حدیث سوم 6
- - حدیث چهارم 6
- - حدیث پنجم 7
- - حدیث ششم 8
- - حدیث هفتم 9
- - حدیث نهم 10
- - حدیث هشتم 10
- - حدیث یازدهم 11
- - حدیث دهم 11
- - حدیث دوازدهم 12
- - حدیث سیزدهم 12
- - حدیث پانزدهم 13
- - حدیث چهاردهم 13
- - حدیث هفدهم 14
- - حدیث شانزدهم 14
- - حدیث نوزدهم 15
- - حدیث بیستم 15
- - حدیث هیجدهم 15
- - حدیث بیست و یکم 16
- - حدیث بیست و سوم 17
- - حدیث بیست و دوم 17
- - حدیث بیست و چهارم 18
- - حدیث بیست و پنجم 18
- - حدیث بیست و ششم 18
- - حدیث بیست و هفتم 19
- - حدیث سی ام 20
- - حدیث سی و یکم 20
- - حدیث بیست و هشتم 20
- - حدیث بیست و نهم 20
- - حدیث سی و دوم 21
- - حدیث سی و سوم 21
- - حدیث سی و چهارم 21
- - حدیث سی و ششم 22
- - حدیث سی و هفتم 22
- - حدیث سی و پنجم 22
- - حدیث سی و هشتم 23
- - حدیث سی و نهم 23
- - حدیث چهلم 23
- - حدیث چهل و سوم 24
- - حدیث چهل و دوم 24
- - حدیث چهل و یکم 24
- - حدیث چهل و چهارم 25
- - حدیث چهل و پنجم 25
- - حدیث چهل و ششم 25
- - حدیث چهل و نهم 26
- - حدیث پنجاه و یکم 26
- - حدیث پنجاهم 26
- - حدیث چهل و هفتم 26
- - حدیث چهل و هشتم 26
- - حدیث پنجاه و دوم 27
- - حدیث پنجاه و سوم 27
- - حدیث پنجاه و ششم 28
- - حدیث پنجاه و پنجم 28
- - حدیث پنجاه و چهارم 28
- - حدیث پنجاه و نهم 29
- - حدیث پنجاه و هفتم 29
- - حدیث پنجاه و هشتم 29
- - حدیث شصتم 29
هم بخاطر خدا دوست داشته باشید و خانواده مرا نیز به پاس دوستی من، دوست بدارید «1».
- حدیث دهم
: بخاری «2» از ابو بکر «3» نقل کرده است که گفت: مراقب (حفظ حقوق) پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله در مورد خانواده اش «4» باشید.
- حدیث یازدهم
: طبرانی و حاکم از ابن عباس نقل نموده اند که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله فرمود: ای فرزندان عبد المطلب من از خدا سه چیز را برای شما درخواست نموده ام: از او خواسته ام که ایستادگان شما را پا برجای دارد و نادانهای شما را تعلیم نماید و گم گشتگان شما را هدایت فرماید و از او خواسته ام شما را سخاوتمند، راد و پرمهر قرار دهد پس هرگاه فردی
______________________________
(1)- حدیث مذکور را ترمذی در الجامع الصحیح ج 2 ص 308 کتاب مناقب اهل البیت: به اسناد خویش از ابن عباس نقل کرده در دنباله آن افزوده است که حدیث مذکور از نظر اسناد حسن و غریب می باشد. طبرانی نیز آن را در المعجم الکبیر ج 1 ص 125 و ج 3 ص 93 نقل کرده است. همچنین سیوطی نیز آن را به نقل از ترمذی، طبرانی، حاکم و بیهقی، در الدر المنثور ج 6 ص 7 آورده است. دیگر مصادر حدیث مزبور مستدرک حاکم ج 2 ص 149، کنز العمال ج 6 ص 316، منتخب کنز العمال ج 5 ص 93، جامع الاصول ابن اثیر ج 9 ص 154 و ذخائر العقبی ص 18 مستدرک الصحیحین ج 3 ص 150، جامع الاصول ج 10 ص 100، میزان الاعتدال ج 2 ص 43، تاریخ بغداد ج 4 ص 159، اسد الغابه ج 2 ص 12، مشکاه المصابیح ص 573 نزل الابرار ص 34 و ینابیع الموده ص 192 و ص
271 می باشند.
(2)- ابو عبد الله محمد بن إسماعیل بن ابراهیم بن مغیره بن برزویه بخاری مؤلف کتاب «الجامع الصحیح» در سال 194 ه ق. در بخارا متولد و به سال 256 ه ق. در قریه خرتنک سمرقند درگذشت زندگینامه وی در تذکره الحفاظ ج 2 ص 557- 555، تاریخ بغداد ج 2 ص 16- 4 الجرح و التعدیل ج 3 ص 191، تاریخ بغداد ج 2 ص 34، وفیات الاعیان ج 1 ص 576، شذرات الذهب ج 2 ص 134 و جامع الاصول ج 1 ص 186- 185 مندرج است.
(3)- ابو بکر عبد الله بن عثمان قرشی تمیمی از اصحاب پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و در غار ثور با آن حضرت بود. نام وی در زمان جاهلیت عبد العزی یا عبد اللات بود و پس از قبول اسلام عبد الله خوانده شد. وی پس از رحلت پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله به حکومت رسید و در دوران حکومت برخی نواحی عراق و فلسطین را فتح نمود و عاقبت پس از دو سال و اندی در سال 13 ه ق. در سن 63 سالگی درگذشت. زندگینامه ابو بکر در الاصابه ج 4 ص 104- 97 و تذکره الحفاظ ج 1 ص 5- 2 مندرج است.
(4)- خبر مذکور را بخاری در الجامع الصحیح ج 3 ص 251 باب فضائل قرابه رسول الله صلّی اللّه علیه و آله، طبری در ذخائر العقبی ص 18، متقی هندی در کنز العمال ج 7 ص 106 ابن حجر در الصواعق المحرقه ص 228 و سیوطی در الدر المنثور ج 6 ص 7 نقل نموده اند و ایکاش خلیفه
أوّل خود به این گفته عمل می نمودند. جهت اطلاع بیشتر از رفتار ایشان با اهل البیت: می توان به کتاب النص و الاجتهاد سید عبد الحسین شرف الدین فصل اوّل موارد شماره 1، 7 و 8 و 9 مراجعه نمود.