- [مقدمه مترجم] 1
- اشاره 3
- - حدیث نخست 3
- - حدیث دوم 4
- - حدیث سوم 6
- - حدیث چهارم 6
- - حدیث پنجم 7
- - حدیث ششم 8
- - حدیث هفتم 9
- - حدیث هشتم 10
- - حدیث نهم 10
- - حدیث دهم 11
- - حدیث یازدهم 11
- - حدیث سیزدهم 12
- - حدیث دوازدهم 12
- - حدیث چهاردهم 13
- - حدیث پانزدهم 13
- - حدیث هفدهم 14
- - حدیث شانزدهم 14
- - حدیث بیستم 15
- - حدیث نوزدهم 15
- - حدیث هیجدهم 15
- - حدیث بیست و یکم 16
- - حدیث بیست و دوم 17
- - حدیث بیست و سوم 17
- - حدیث بیست و پنجم 18
- - حدیث بیست و ششم 18
- - حدیث بیست و چهارم 18
- - حدیث بیست و هفتم 19
- - حدیث بیست و هشتم 20
- - حدیث سی ام 20
- - حدیث بیست و نهم 20
- - حدیث سی و یکم 20
- - حدیث سی و دوم 21
- - حدیث سی و سوم 21
- - حدیث سی و چهارم 21
- - حدیث سی و پنجم 22
- - حدیث سی و هفتم 22
- - حدیث سی و ششم 22
- - حدیث سی و هشتم 23
- - حدیث سی و نهم 23
- - حدیث چهلم 23
- - حدیث چهل و یکم 24
- - حدیث چهل و سوم 24
- - حدیث چهل و دوم 24
- - حدیث چهل و پنجم 25
- - حدیث چهل و چهارم 25
- - حدیث چهل و ششم 25
- - حدیث چهل و هفتم 26
- - حدیث چهل و هشتم 26
- - حدیث چهل و نهم 26
- - حدیث پنجاهم 26
- - حدیث پنجاه و یکم 26
- - حدیث پنجاه و سوم 27
- - حدیث پنجاه و دوم 27
- - حدیث پنجاه و ششم 28
- - حدیث پنجاه و چهارم 28
- - حدیث پنجاه و پنجم 28
- - حدیث پنجاه و نهم 29
- - حدیث پنجاه و هشتم 29
- - حدیث شصتم 29
- - حدیث پنجاه و هفتم 29
عترتم را به جا می گذارم و با بودن آن دو شما هیچ گاه گمراه نخواهید شد «1».
- حدیث بیست و چهارم
: بزار از ابن عباس نقل نموده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: مثل اهل بیت من مثل کشتی نوح است که هرکس بدان درآمد نجات یافت و هرکس از آن بازماند غرق شد «2».
- حدیث بیست و پنجم
: بزار از عبد الله بن زبیر «3» نقل کرده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: مثل اهل بیت من مثل کشتی نوح است که هرکس بدان درآمد نجات یافت و هرکس که آن را رها کرد غرق شد «4».
- حدیث بیست و ششم
: طبرانی از ابو ذر «5» نقل کرده است که گفت از پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله
______________________________
(1)- حدیث مذکور در زوائد مسند بزار ص 277 و مجمع الزوائد ج 9 ص 163 نقل شده است.
(2)- حدیث مذکور را ابن حجر عسقلانی در زوائد مسند بزار ص 277، هیثمی در مجمع الزوائد ج 9 ص 168، طبرانی در المعجم الکبیر ج 1 ص 125، محب الدین طبری در ذخائر العقبی ص 20 و متقی هندی در منتخب کنز العمال ج 5 ص 92 روایت نموده اند.
(3)- ابو بکر عبد الله بن زبیر بن عوام بن خویلد قرشی اسدی بنا به قول واحدی در سال 2 ه ق. متولد شد. وی در زمان حکومت عثمان در فتح افریقا شرکت داشت و در اوائل خلافت امیر المؤمنین علیه السّلام یکی از محرکین اصلی ایجاد جنگ جمل بود و پس از شهادت امام علی علیه السّلام با معاویه بیعت نمود. پس از مرگ یزید خواست از مردم برای خود بیعت بگیرد لیکن عبد الملک بن مروان لشکری به فرماندهی حجاج بن یوسف ثقفی به سرکوبی وی فرستاد. عبد الله بن زبیر در سال 73 ه ق. کشته شد. زندگینامه وی در الاصابه ج 4 ص 71- 67 و الاعلام ج 4 ص 218 مندرج است.
(4)- حدیث مذکور را ابن حجر عسقلانی در زوائد مسند
بزار ص 277 ابن حجر هیثمی در مجمع الزوائد ج 9 ص 868، ابو نعیم اصفهانی در حلیه الاولیاء ج 4 ص 306 و متقی هندی در کنز العمال ج 6 ص 216 نقل نموده اند.
(5)- ابو ذر جندب بن جناده غفاری یکی از اولین افرادی که به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله ایمان آورد. وی در آغاز بیعت مسلمان گردید و یکی از پنج نفری بود که در آغاز دعوت به آن حضرت گرویدند. آنگاه به سوی سرزمین و قبیله اش بازگشت و بعدها به مدینه مهاجرت نمود. وی در علم، زهد، جهاد، راست گویی و اخلاص سرآمد بود.
ذهبی گفته است مناقب وی مشهور می باشد و از آن جمله سخن پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله است که در مورد وی فرمود: ما اظلت الخضراء و لا اقلت الغبراء اصدق لهجه من ابی ذر یعنی آسمان کبود بر هیچ کس سایه نیفکند و زمین کسی را بر پشت خود حمل نکرد که راستگوتر از ابو ذر باشد. وی پس از رحلت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله به شام مهاجرت نمود و تا هنگام وفات عمر در همان جا به سر می برد. در زمان عثمان ساکن دمشق گردید و فقرا را به احقاق حق خودشان تحریض نمود، به همین سبب معاویه از وی به عثمان شکایت برد و بدین دلیل در اواخر عمر به ربذه