ترجمه احیاء المیت بفضائل اهل البیت علیهم السلام صفحه 20

- حدیث بیست و هشتم

: ابن نجار «1» در تاریخ خویش از امام مجتبی علیه السّلام نقل کرده است که فرمود: هر چیزی بنیانی دارد و بنیان اسلام دوست داشتن یاران پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله و مهر ورزیدن به خاندان آن حضرت است «2».

- حدیث بیست و نهم

: طبرانی از عمر بن الخطاب «3» نقل نموده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: نوادگان دختری هر فرد به پدرانشان نسبت داده می شوند مگر فرزندان فاطمه علیها السّلام که به من منسوب بوده و من پدرشان هستم «4».

- حدیث سی ام

: طبرانی از حضرت فاطمه الزهراء علیها السّلام نقل نموده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: همه دخترزادگان به خاندان پدریشان منسوبند مگر فرزندان فاطمه علیها السّلام که من ولی و پدر آنها می باشم «5».

- حدیث سی و یکم

: حاکم از جابر بن عبد الله انصاری نقل نموده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: نوادگان دختری به اقوام پدرشان منتسبند مگر دو پسر فاطمه علیها السّلام که من ولی و پدرشان هستم «6».

______________________________

نگاشته های طبرانی هستند آورده شده است. این حدیث در فیض القدیر ج 4 ص 356، معجم صغیر ص 170، جواهر العقدین سمهودی ج 2 ص 72 (نسخه مخطوط کتابخانه ظاهریه) نیز نقل شده است.

(1)- ابو عبد الله محمد بن محمود بن حسن بن هبه الله بن محاسن بغدادی در سال 578 ه ق. متولد گردید و در سال 643 ه ق. وفات یافت. زندگینامه او در تذکره الحفاظ ج 4 ص 1428 مندرج است.
(2)- حدیث مذکور در الدر المنثور ج 6 ص 7 و کنز العمال ج 6 ص 218 مندرج است.
(3)- ابو حفص عمر بن الخطاب بن نفیل عدوی در سال 40 قبل از هجرت در مکه به دنیا آمد و در سال پنجم پیش از هجرت اسلام آورد وی در سال 11 ه ق. به عنوان خلیفه دوم بر مسند نشست و در زمان حکومت 13 ساله او بسیاری از بلاد آن روزگار به تصرف مسلمین در آمد. وی سرانجام در سال 23 ه ق. توسط ابو لؤلؤ فیروز فارسی ترور گردید و پس از سه روز درگذشت. زندگینامه عمر در صفه الصفوه ج 1 ص

101 و تاریخ طبری ج 2 ص 187 مندرج است.

(4)- حدیث مذکور در المعجم الکبیر ج 1 ص 124، کنز العمال ج 6 ص 220 الصواعق المحرقه ص 185 و ذخائر العقبی ص 121 درج شده است.
(5)- حدیث مذکور در المعجم الکبیر ج 1 ص 124، کنز العمال ج 6 ص 220 تاریخ بغداد ج 11 ص 285، مقتل الخوارزمی ج 2 ص 88 و مجمع الزوائد ج 9 ص 172 نقل شده است.
(6)- حدیث مذکور را حاکم نیشابوری در مستدرک الصحیحین ج 3 ص 164 نقل نموده و آن را صحیح الاسناد دانسته است. همچنین متقی هندی نیز آن را در کنز العمال ج 6 ص 216 و منتخب کنز العمال ج 5 ص 216 نقل نموده است.