- [مقدمه مترجم] 1
- - حدیث نخست 3
- اشاره 3
- - حدیث دوم 4
- - حدیث چهارم 6
- - حدیث سوم 6
- - حدیث پنجم 7
- - حدیث ششم 8
- - حدیث هفتم 9
- - حدیث نهم 10
- - حدیث هشتم 10
- - حدیث یازدهم 11
- - حدیث دهم 11
- - حدیث سیزدهم 12
- - حدیث دوازدهم 12
- - حدیث پانزدهم 13
- - حدیث چهاردهم 13
- - حدیث شانزدهم 14
- - حدیث هفدهم 14
- - حدیث بیستم 15
- - حدیث هیجدهم 15
- - حدیث نوزدهم 15
- - حدیث بیست و یکم 16
- - حدیث بیست و سوم 17
- - حدیث بیست و دوم 17
- - حدیث بیست و چهارم 18
- - حدیث بیست و ششم 18
- - حدیث بیست و پنجم 18
- - حدیث بیست و هفتم 19
- - حدیث سی و یکم 20
- - حدیث بیست و نهم 20
- - حدیث سی ام 20
- - حدیث بیست و هشتم 20
- - حدیث سی و دوم 21
- - حدیث سی و سوم 21
- - حدیث سی و چهارم 21
- - حدیث سی و هفتم 22
- - حدیث سی و ششم 22
- - حدیث سی و پنجم 22
- - حدیث سی و هشتم 23
- - حدیث سی و نهم 23
- - حدیث چهلم 23
- - حدیث چهل و سوم 24
- - حدیث چهل و یکم 24
- - حدیث چهل و دوم 24
- - حدیث چهل و پنجم 25
- - حدیث چهل و چهارم 25
- - حدیث چهل و ششم 25
- - حدیث پنجاه و یکم 26
- - حدیث پنجاهم 26
- - حدیث چهل و هفتم 26
- - حدیث چهل و نهم 26
- - حدیث چهل و هشتم 26
- - حدیث پنجاه و دوم 27
- - حدیث پنجاه و سوم 27
- - حدیث پنجاه و ششم 28
- - حدیث پنجاه و پنجم 28
- - حدیث پنجاه و چهارم 28
- - حدیث پنجاه و هفتم 29
- - حدیث پنجاه و نهم 29
- - حدیث پنجاه و هشتم 29
- - حدیث شصتم 29
- حدیث سی و پنجم
: حاکم از ابن عباس نقل کرده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود:
ستارگان (موجب) امان زمینیان از غرق شدن هستند و خانواده من موجب امان امتم از تفرقه می باشند پس هرگاه گروهی با آنان مخالفت نمایند آن گروه در شمار پیروان اهریمن در می آیند «1».
- حدیث سی و ششم
: حاکم از انس «2» نقل کرده است که پیامبر خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود:
پروردگارم به من وعده فرمود هرآن کس از خاندانم را که به وحدانیت خدا و پیامبری من اقرار داشته باشد عذاب ننماید «3».
- حدیث سی و هفتم
: ابن جریر طبری «4» در تفسیر آیه (و همانا بزودی پروردگارت به تو «چندان» عطا نماید که خشنود گردی) «5» از ابن عباس نقل نموده است که گفت: از جمله موارد موجب خشنودی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله آن است که هیچ یک از اهل بیتش دوزخی نگردد «6».
______________________________
(1)- حدیث مذکور را حاکم در مستدرک الصحیحین ج 3 ص 149 نقل نموده سپس افزوده است که با وجود صحیح بودن اسناد حدیث، بخاری و مسلم آن را در کتابهای خویش نقل ننموده اند. برخی از دیگر مصادر این حدیث شامل کنز العمال ج 6 ص 217، منتخب کنز العمال ج 5 ص 94 جمع الجوامع ج 1 ص 451 و الصواعق المحرقه ص 140 می باشند.
(2)- ابو حمزه انس بن مالک بن نصر انصاری 10 سال قبل از هجرت متولد گردید، مدتی خدمتکار پیامبر صلّی اللّه علیه و آله بود و پس از رحلت آن حضرت به دمشق و سپس بصره مهاجرت نمود. در سال 93 ه ق. درگذشت.
زندگینامه وی در اسد الغابه ج 1 ص 127 و تذکره الحفاظ ج 1 ص 45- 44 مندرج است.
(3)- حدیث مذکور را حاکم در مستدرک الصحیحین ج 3 ص 150 به اسناد صحیح نقل نموده است. متقی هندی نیز آن را در کنز العمال ج 6 ص 216 و منتخب کنز العمال ج 9 ص 92 آورده است. این حدیث
در ص 140 الصواعق المحرقه نیز نقل گردیده است.
(4)- ابو جعفر محمد بن جریر بن یزید بن کثیر طبری در سال 214 ه ق. در آمل متولد گردید و در شامگاه روز 28 شوال سال 310 ه ق. درگذشت. وی یکی از بزرگترین دانشمندان مسلمان و صاحب تألیفات ارزنده ای از قبیل جامع البیان فی تفسیر القرآن و تاریخ الامم و الملوک می باشد. زندگینامه وی در تذکره الحفاظ ج 2 ص 716- 710 و الانساب ج 9 ص 41 مندرج است.
(5)- آیه 5 سوره ضحی
(6)- حدیث مذکور در فضائل الخمسه ج 2 ص 65 به نقل از فیض القدیر ج 4 ص 77 آمده است. ابن حجر نیز آن را در الصواعق المحرقه ص 95 نقل کرده است. دیگر مصادر این حدیث شامل کنز العمال ج 6 ص 215، الصواعق المحرقه ص 111، تفسیر طبری ج 30 ص 232، ذخائر العقبی ص 19، الدر المنثور ج 6 ص 361 می باشند.