محبت و رحمت صفحه 123

1- محجه البیضاء، ج 9، ص173 ؛ معراج السعاده، ص 684؛ منتهی الآمال، ج 1، ص 368.

نشده و یا سرما در او اثر نکرده است. یعنی از شب تا به صبح در رکوع بوده است. اگر آدمی سر از عالم عشق و محبت دربیاورد، سرما و گرما برای او بدون معناست.

اگر در عالم محبت وارد شویم، همه ابتلائات باطل می شود. تمام زشتی ها زیبا و تمام خارها گل می شود. در محبت های مجازی دیده ایم، دو نفر که عاشق یکدیگرند، هر چه ملامت و تهدید و سرکوبشان کنند، واهمه ای ندارند.

مراتب دوستی و دشمنی

دوستان را که می بینید با قلب و صورت باز به طرفشان بروید و دشمن ها را از پشت سر لگد بزنید. یعنی با دلتان به دوست رو بیاورید و از دشمن اعراض کنید. گاهی انسان به مرتبه ای می رسد که حاضر نیست نام دشمن را هم بشنود و از او یادی کرده شود. در اینجا بغض و دشمنی کامل است. اگر دوستش نداری، چرا یادش میکنی؟

می گویند: عده ای از عرفا جمع شده بودند و از مذمت دنیا می گفتند. رابعه عدویه که عارف فوق العاده ای بود، کنارشان ساکت نشسته بود. وقتی سخنانشان تمام شد گفت: «من أحب شیئا أکثر من ذکره اما بحمد و إما بذم فإن کانت الدنیا فی قلوبکم لا شیء فلم تذکرون لا شیء؛ کسی که چیزی را دوست دارد، زیاد از او یاد می کند، یا به ستایش و یا به مذمت. اگر دنیا در قلوب شما