فرهنگ مهرورزی صفحه 190

پروردگارا! امتم، امتم، حساب را بر آنان آسان کن، سپس از راست و چپ به امتم می نگرم. در آن روز هر پیامبری سرگرم وضع خود است، می گوید: پروردگارا! خودم، خودم، و من می گویم: پروردگارا امتم، امتم. اول کسی که از امتم در قیامت به من می پیوندد، تو و علی و حسن و حسین هستید، پس خداوند می گوید: ای محمد! اگر امتت گناهانی چون کوه ها بیاورند هر آیینه آنان را مورد آمرزش قرار می دهم در صورتی که به من شرک نورزیده باشند و با دشمنانم دوستی نکرده باشند.

مهرورزی پیامبر صلی الله علیه و آله به کودکان

عالم بزرگ، اخلاقی کم نظیر، فقیه جامع، مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب پر نکته و ظریف « طاقدیس» خود روایت می کند که روزی کودکانی چند در مدینه میان کوچه راه را بر پیامبر عزیز اسلام بستند و از حضرت خواستند که آنان را نیز مانند حسن و حسین بر دوش خود سوار کند و بگرداند و بر پشت خود بنشاند و سواری دهد، حضرت به درخواست کودکان پاسخ مثبت داد و آنان را چون دو جگر گوشه اش مورد مهر و محبّت بی شائبه اش قرار داد.

مسجدیان به انتظار پیامبر صلی الله علیه و آله بودند تا نماز جماعت ظهر را با حضرت بخوانند ولی از آمدن حضرت خبری نشد، حضرت علی علیه السلام از صف جماعت بیرون آمد و به جستجوی پیامبر صلی الله علیه و آله از مسجد خارج شد، پیامبر صلی الله علیه و آله را در میان کوچه در محاصرۀ کودکان دید که حضرت را رها نمی کردند، پیامبر به علی فرمود: از خانه تعدادی گردو بیاورد و مرا از کودکان بخر، علی علیه السلام با پرداخت چند گردو پیامبر صلی الله علیه و آله را از کودکان خرید، پیامبر صلی الله علیه و آله در مسیر رفتن به مسجد به علی علیه السلام فرمود: برادرم