فرهنگ مهرورزی صفحه 232

مهر و محبّت به خدا و اهل بیت علیهم السلام

اشاره

محبّت به خدا و پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام و اولیای حق، محبتی است که سبب ظهورش در خانۀ قلب، معرفت به جمال و جلال ازلی و ابدی و شناخت کمالات پیامبر و رهبران آسمانی و چهره های ملکوتی است.

محبتی که دل را صفا می دهد، باطن را جلا می بخشد، اعضاء و جوارح را به گردونۀ طاعت مولا درمی آورد و زمینۀ قرب عاشق را به معشوق فراهم می کند.

محبتی که آتش سوزانش هر چه غیر محبوب است از میان برمی دارد و جز او را در عرش دل باقی نمی گذارد.

محبّت او است که در قرآن مجید مطرح است:

[. . . یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ. . . ] (1).

. . . آنان را دوست دارد، و آنان هم خدا را دوست دارند. . .

[. . . وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّٰهِ. . . ] (2).

. . . ولی آنان که ایمان آورده اند، محبّت و عشقشان به خدا بیش تر و قوی تر است. . .