فرهنگ مهرورزی صفحه 233

و همین دو آیه برای اثبات این حقیقت که محبّت به خدا با ارزش ترین حالت است، کافی است زیرا متعلق این محبّت حضرت رب العزه است که فوق همه چیز و مستجمع همۀ صفات کمال است.

محبتی که حضرت رحمه للعالمین و خاتم النبیین و ولی المؤمنین و شفیع المذنبین و مایۀ جان صادقین تحصیلش را از راه ویژه و مخصوص خودش، فرمان واجب داده است:

« أَحِبُّوا اللّٰهَ لِمٰا یَغْدُوکُمْ مِنْ نِعَمِهِ و أحِبُّونِی لِحُبِّ اللّٰهِ إِیَّایَ» (1).

به خدایی که در بستان نعمت های مادی و معنوی اش شما را پرورش داد و در امور دنیایی و آخرتی چیزی از شما فروگذار نکرد و نیز به من [ که پیامبر و هدایت گر و تأمین کنندۀ خیر دنیا و آخرت شما هستم ] عشق ورزید به خاطر این که من [ به سبب کمالاتم ] مورد محبّت خدا هستم.

این محبّت که آتش افروختۀ حق در دل اهل حقیقت است از شرایط ایمان بلکه ریشۀ ایمان و مایه و ذات ایمان است.

ابو رزین عقیلی به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله عرضه داشت:

« یٰا رَسولَ اللّٰهِ! مٰا الْاِیمانُ؟ قَالَ: أنْ یَکونَ اللّٰهُ وَ رَسُولُه أَحَبُّ إِلَیْکَ مِمّٰا سِوٰاهُمٰا» (2).

ای فرستادۀ خدا! ایمان چیست؟ حضرت فرمود: خدا و پیامبرش نزد تو از هر چه غیر آن دو منبع فیض است، محبوب تر باشد.

و در روایتی دیگر از پیامبر عزیز صلی الله علیه و آله نقل شده: