فرهنگ مهرورزی صفحه 256

« وَ اللّٰهِ لَوْ أَحَبَّنا حَجَرٌ حَشَرَهُ اللّٰهُ مَعَنَا وَ هَلِ الدّینُ إلّا الحُبُّ» (1).

به خدا سوگند اگر سنگی ما را دوست داشته باشد خدا او را با ما محشور می کند و آیا دین جز عشق و محبّت است؟

به این نکتۀ بسیار مهم باید توجه داشت که برای نجات نباید فقط به محبّت تنها اکتفا کرد، لازم است زلف محبّت را به زلف عمل صالح و اجرای احکام حق و فرهنگ اهل بیت علیهم السلام گره زد تا باب نجات به روی انسان بازگردد، این حقیقتی است که از روایات هم استفاده می شود، از حضرت امام رضا علیه السلام در این زمینه روایت شده است:

« لٰا تَدَعُوا الْعَمَلَ الصّٰالِحَ وَ الاجْتِهٰادَ فی الْعِبٰادَهِ إِتِّکٰالاً عَلیٰ حُبِّ آل مُحَمَّدٍ لٰا تَدَعُوا حُبَّ آلَ مُحَمَّدٍ و التَّسْلِیمَ لأمْرِهِمْ إِتِّکٰالاً عَلیٰ الْعِبٰادَهِ فَإِنَّهُ لٰا یُقْبَلُ أَحَدُهُمٰا دُوْنَ الآخَرِ» (2).

کار شایسته و کوشش در عبادت را با تکیه بر محبّت آل محمد رها نکنید و محبّت آل محمد و تسلیم نسبت به امر آنان را با تکیه بر عبادت وامگذارید زیرا یکی از آن دو بدون دیگری پذیرفته نخواهد شد.

مودت به اهل بیت علیهم السلام اجر رسالت

مودت به گونه ای که در کتاب های علمی و تفسیری آمده، به معنای محبّت همراه با اطاعت و پیروی است.

مودت از چه ارزش بالایی برخوردار است که حضرت حق بر اساس