فرهنگ مهرورزی صفحه 275

آیا از اعمال ربّانی دربارۀ دین و دنیاتان پرسیدید؟

آگاه باشید که من به صورت ها و مظاهر خوبتان نظر نمی کنم بلکه به دل ها و اعمالتان می نگرم و با این اوصاف از شما راضی و خشنود می شوم.

کسی که به خود مهر و محبّت دارد در مقام نجات خویش از خزی دنیا و عذاب آخرت با آراسته شدن به ایمان و اخلاق حسنه و عمل صالح برمی خیزد و کسی که به دیگران مهر می ورزد در مسیر خدمت به آنان قدم برمی دارد و چنین مهرورزی که به ایمان و عمل و اخلاق و خدمت آراسته است و در حقیقت جلوه ای از مهر و محبّت الهی است، از همۀ جنبندگان هستی برتر و بالاتر است چنان که قرآن می فرماید:

[ إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ أُولٰئِکَ هُمْ خَیْرُ اَلْبَرِیَّهِ ] (1).

مسلماً کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، اینانند که بهترین مخلوقات اند.

بانوی مهرورز

در منطقه ای از مناطق کشاورزی برای چند روزی منبر می رفتم، همسر صاحب خانه ای که میزبان بود، زنی حدود هفتاد ساله بود و بسیار مورد احترام، اطرافیانش می گفتند: در طول سال چه تابستان و چه زمستان که هوایی نسبتاً پر برف و باران دارد، درب خانه را هنگام شب باز می گذارد تا مسافری و غریبی از راه مانده بیرون نماند، او را به اطاقی مناسب راهنمایی می کند و از او پذیرایی می نماید تا شب را در امنیّت