فرهنگ مهرورزی صفحه 291

خدمت به هم نوع

اشاره

استادی فقیه و عارف و مرشدی آراسته به معارف داشتم مشهور به حاج شیخ علی اکبر برهان که در سال 1338 شمسی به درخواست خودش - پس از اعمال حج و مناسک بیت اللّٰه - از دنیا رفت و من تاکنون کسی به جامعیّت او در علم و عمل و اخلاق و منش و مهر و محبّت کم تر دیده ام.

او برای تربیت مردم به خصوص جوانان و به ویژه کودکان، علاقۀ شگفت و محبتی سرشار و عشقی وافر داشت، به همین خاطر مسجد بسیار مهمی در یکی از مناطق تهران برای تربیت عموم و دبستان پسرانه و دخترانه برای تربیت و پرورش کودکان و دبیرستانی برای رشد جوانان و دو حوزۀ علمیه در تهران و کنار حرم حضرت عبد العظیم در شهر ری برای تربیت عالم ربّانی بنا کرد که از این کانون های با ارزش، مردان و زنانی مؤمن و جوانانی با کرامت به وجود آمدند که هر یک منشأ آثار و برکاتی شدند.

او که دوستان زیادی در عراق و مشاهد مشرفه و در تهران و برخی از شهرهای ایران داشت و از کرامت و مهر و محبّت او بهره مند بودند، وی را تکیه گاهی برای خود در ناملایمات و گرفتاری ها و حوادث و مصائب می شناختند و تا زنده بود برای حلّ مشکلاتشان به مسجد و حوزه و خانۀ او مراجعه می کردند و وی هم با رویی گشاده و چهره ای متبسم آنان را می پذیرفت و خواسته هایشان را اجابت می کرد و چون گاهی