فرهنگ مهرورزی صفحه 33

[ إِذْ قٰالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ. . . ] (1).

هنگامی که که برادرشان لوط به آنان گفت. . .

این برادران عاشق و با محبّت و هدایت گر و اصلاح طلب و دلسوز و مهربان، انواع آزارها و شکنجه ها و رنج ها را از جانب مردم تحمل کردند، ولی دست از مردم برنداشتند و به مهرورزی و هدایت گری ادامه دادند تا خود جوامع، بر اثر پافشاری در گناه و فساد که طبیعتاً چون تیشه به ریشه است، از میان رفتند.

اینان آمدند تا فاصلۀ مردم را با خدا به وسیلۀ ایمان و عمل صالح و اخلاق پاک و به عبارت دیگر به سبب عبادت حق و خدمت به خلق کم کنند تا به سرسبزی حالات و اعمال مردم افزوده شود و از وجودشان شجرۀ طیّبه به وجود آید و در هر کجا که قرار می گیرند نسبت به خود و به دیگران دریایی از محبّت و منبعی از خیر و سود رسانی گردند.

جداشدگان از معرفت و محبت

فاصله گرفتن از حق و تعطیل کردن بندگی و عبادت و خدمت و کرامت چنان که تاریخ حیات ثابت کرده است، انسان را از نظر حالات و خلقیات و روش و منش، ابتدا تبدیل به بهیمه و سپس به درنده، آن گاه به شیطانی رجیم و ملعون و مکار و فریبنده می کند.

آنان که از حق فاصله می گیرند، در دنیا و آخرت گریزگاه امنی نخواهند داشت و به همین سبب قرآن مجید خطاب به آنان می گوید: