فرهنگ مهرورزی صفحه 61

از نیازمندان و مستحقان جلوگیری کنند، هنگامی که باغ را « سوخته و نابود و سیاه و ظلمانی» دیدند، گفتند: بی تردید ما گمراهیم بلکه « از رحمت حق» محرومیم، عاقل ترینشان گفت: آیا به شما نگفتم چرا خدا را تسبیح نمی گویید؟ !

خدا آنان را به سبب محروم کردن مستمندان و بی مهری به نیازمندان به چنین کیفری دچار کرد و کم ترین ستمی به آنان با این کیفر روا نداشت (1).

مصائب و بلایا نتیجۀ بی مهری

اگر همۀ مردم فرمان فَارحَمُوا نُفُوسَکُمْ (2)و ارْحَمُوا مَن فِی الأرضِ (3)را به کار می بستند و به خود و به همه رحم می کردند آن هم رحم و مهربانی به معنای گسترده اش که فراگیر همۀ امور خود و دیگران است، یقیناً از آفات دنیا و بلاهای آخرت چه جسمی و چه روحی در امان می ماندند ولی با کمال تأسف گروهی از مردم بی توجه به حقایق و آنچه موجب نجات آنان از مهالک است نه به خود رحم می کنند و نه به دیگران آن گونه که باید مهر و محبّت بورزند، همین بی مهری واقعی به خویش و به دیگران سبب می شود که برای انسان نسبت به خودش و از سوی او نسبت به دیگران مصائب سنگین و بلاهای کمرشکن و مشکلات غیر

1- 1) - تفسیر قمی: 2/381؛ بحار الأنوار: 93/101، باب 11، حدیث 1؛ مستدرک الوسائل: 7/97، باب 13، حدیث 7746.
2- 2) - نهج البلاغه: 266، خطبه 183؛ میزان الحکمه 4/1996، الرّحم، حدیث 6981.
3- 3) - کنز العمال: حدیث 5969؛ میزان الحکمه: 4/1994، الرّحم، حدیث 6958.