فرهنگ مهرورزی صفحه 8

مهرورزی، فرمان سعادت بخش اسلام

اشاره

مهر ورزیدن به خود و دیگران، فرمان سعادت بخش حضرت حق و همۀ پیامبران خصوصاً پیامبر با کرامت اسلام و امامان بعد از حضرتش به همۀ مردم و به تمام جهانیان است.

مهرورزی و رحم به خود و دیگران زمینۀ تجلی رحمت حق به انسان و مهر خداوندی به آدمی است.

قرآن مجید می فرماید: یکی از صفات اهل ایمان مهر و محبّت و سفارش به صبر و رحمت و مهرورزی به یکدیگر است.

[ ثُمَّ کٰانَ مِنَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ تَوٰاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوٰاصَوْا بِالْمَرْحَمَهِ ] (1).

علاوه بر [ انجام ] این [ تکالیف ]، از کسانی باشد که ایمان آورده اند و یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش کرده اند.

روایات و معارف الهیه در رابطۀ با مهر و محبّت و این که به خود و دیگران محبّت ورزید و رحمت آرید مطالبی بسیار مهم و آموزنده دارند:

در روایتی از حضرت امیر المؤمنین علیه السلام نقل شده است: