پیشوایان هدایت : جوادالائمه حضرت امام محمدتقی علیه السلام جلد 11 صفحه 213

انتقام گیری خلق بدانیم،تشبیه حاصل می شود و در این حال او را در معرض زیادت قرار داده ایم و هرجا که احتمال زیادی برود،احتمال نقصان و کاستی نیز دارد که[در نتیجه]هر چیزی که ناقص باشد،«قدیم»(ازلی)نخواهد بود و هرچه قدیم نباشد عاجز و ناتوان است.لذا خدای-تبارک و تعالی-شبیه، ضد،شریک،کیف و نهایت و پایان ندارد،به چشم نیاید و تصور او با دل نشاید و اندیشه ها معیّن کردن حد و حدودی برای او نتوانند و بر دل ها ممنوع است که او را پدیده انگارند و خدای بزرگ از آنچه خلقش پنداشته و می خوانند برتر و والاتر است». (1)

مبارزه با پدیدۀ غلو

پدیدۀ غلو و گزافه گویی دربارۀ اهل بیت علیهم السّلام یکی از انحراف های خطرآفرینی بود که گریبانگیر افرادی شد.امامان معصوم علیه السّلام برای از میان برداشتن این پدیدۀ انحرافی،با کسانی که دربارۀ این خاندان راه غلوّ و گزافه گویی در پیش گرفته بودند برخورد و با بیان حقیقت،آنان را محکوم و پندارشان را رد کردند و پیروان خویش را به دوری جستن از غلات فرمان دادند.امام جواد علیه السّلام همانند پدران پاک خود با این فکر و پدیده برخوردی جدی داشت و هماره مترصد بود تا مبادا بذر غلو در جامعه اسلامی بردهد و راه انحراف را پیش روی ساده اندیشان بگشاید.گواه این ادعا مطالبی است که تاریخ نگاران نقل کرده اند،از آن جمله از«حسین بن محمد اشعری»روایت شده است که گفت:«یکی از مشایخ اصحاب ما به نام«عبد الله بن رزین»برای