پیشوایان هدایت : جوادالائمه حضرت امام محمدتقی علیه السلام جلد 11 صفحه 293

به طلب امان و گذشتت تشویق و ترغیب کرد.

بار پروردگارا،گناهانی دارم که انواع انتقام پیش رو دارد،و لغزش هایی از من سرزده است که از دیدگان بنیان سوز پنهان نمانده است و هم از این جهت و براساس داوری عادلانه ات سزاوار عذاب دردناک هستم،و به دلیل ارتکاب چنین گناهان و لغزش هایی مستحق کیفر نابودکننده می باشم.[هم با بودن این گناهان که]سنگینی آن کمرم را شکسته و مرا از کشیدن بار آن ها خسته کرده،ترس آن دارم که اجابت[دعای]من به تأخیر افتد،و مانع برآورده شدن حاجتم گردد،و خواسته هایم را باطل(بی اثر)گرداند و رشتۀ رسیدنم به خواهش هایم را بگسلد،اما هنگامی که به بردباری ات در مورد خطاکاران،و گذشتت از گناه کاران،و رحمتت نسبت به عصیانگران نگریستم،با اعتماد و وثوق بر تو توکل کرده به سویت آمدم،و خویش را در درگاه تو افکندم(قرار دادم)،و از اندوهم به تو شکایت آوردم،و برطرف شدن اندوهی که مستحق آن نیستم و گشایش غصه ای که نه سزاوار آنم از تو می خواهم[و هم]به درگاه تو درخواست گذشت می کنم و از تو درخواست گذشت دارم و به تو-ای سرورم-اعتماد و وثوق دارم.

بارخداوندا،با گشایش بر من منت گذار،و با آسان گرداندن راه نجات،بر من تفضل فرما، و با مهربانی ات به راه[راست]هدایتم نما،و با قدرت خود از[پیمودن]راه کج بازم دار،و با گذشتت از زندان اندوه رهایی ام بخش،و به رحمتت مرا از بند اسارتم وارهان،و با رضایت خویش بر من تنعّم کن،و با احسانت مرا از وجودت بهره مند ساز،و از لغزش هایم درگذر،و گرفتاری ام را برطرف فرما،و بر اشک[ندامت من]ترحم نما،و دعایم را ناشنیده مگیر،و با توبه پذیری ات پشتم را استوار و محکم ساز،و کارم را به سامان آر،و عمرم را دراز گردان و آن گاه که[در قیامت]مرا زنده کنی،بر من ترحم کن که تو بخشندۀ با کرامت و آمرزنده و مهربان هستی.