سفری به خاکساری: پژوهشی پیرامون حج و عمره بر اساس آیات و روایات جلد 1 صفحه 185

ملائک پیشی گرفته بود. به آبروی این بزرگواران بود که خداوند متعال او را به شرف امانتداری میثاق الهی مفتخر نمود. راستی که هر کس به هر جا رسید از پیوستن با این انوار مبارک و مطهر بود ورنه هیچ کس را آبرویی و وجاهتی در درگاه الهی نخواهد بود. ملکی که شدیدترین محبت به اهل بیت را داشت به این جایگاه رفیع دست یافت. شاید از همین روست که منکران اهل بیت را انکار می کند و داغ کفر را بر پیشانی شان می نشاند.

علت سیاه شدن حجرالاسود

امّا چه شد که این درّ صافی و لؤلؤ شاهوار بهشتی اینگونه سیاه گشت؟ علت این امر را در فرمایش امام صادق علیه السلام می نگریم که فرمودند:

کانَ الحَجَرُ الاَسوَدُ اَشَدَّ بَیاضاً مِنَ اللَّبَنِ فَلَو لا ما مَسَّهُ مِن اَرجاسِ الجاهِلِیَّهِ ما مَسَّهُ ذو عاهَهٍ اِلاّ بَرَأَ.(1)

حجرالاسود از شیر سپیدتر و [رخشان تر] بود. پس اگر نبود آنچه از ناپاکی های جاهلیت که او را لمس نمود، هیچ آفت زده ای آن را لمس نمی کرد مگر آنکه از آن [آفت] بری می شد.

دست های اهل جاهلیت دستهای ناپاکی بود که به این فرشته ی والا مقام رسید و سپیدی آن را به سیاهی بدل نمود. اگر آن پلیدی نبود، این سنگ فردوسی همه ی آفت زدگان را شفا می بخشید و بلایا را از هر مصیبت زده ای دور می نمود. امیرمؤمنان علیه السلام در این باره می فرمایند:

... وَ هُوَ مِن حِجارَهِ الجَنَّهِ وَ کانَ لَمّا اُنزِلَ فی مِثلِ لَونِ الدُّرِّ وَ