پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 136

به کوفه از شدت عمل،کوتاهی نمی کردند.همۀ این کارها به دلیل ترس حکومت از حرکت فعّال و تأثیرگذار آن حضرت در میان امت بوده است.

از دیگر سوی مقابله با حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام به عنوان رهبر حرکت رسالی اسلام منحصر به خلفای عبّاسی معاصر آن حضرت نبوده است.

چراکه در آن زمان خطرهای دیگری نیز وجود داشت،از جمله خطر نواصب که آشکارا به دشمنی با اهل بیت نبوی علیهم السّلام پرداخته و در برابر تز فکری و سیاسی برجستۀ آنان،که با تزهای گروه قبضه کنندۀ حکومت و منحرف از اسلام نبوی مخالف بود به کارشکنی می پرداختند (1).

ناصبیان از اموی گرفته تا عبّاسی،به خوبی می دانستند که اهل بیت نبوی وارثان حقیقی پیغمبر بوده و تسلط آنان بر حکومت جز با دور کردن این خاندان از مصادر قدرت میسر نمی گردد.آنان،ائمّۀ معصومین و شیعیان آن ها را به شدت محدود کرده،حرکت آن ها را کند نموده،ایشان را از امت اسلام جدا کرده و به طرق مختلف و با هر وسیلۀ سرکوبگرانه ای که برایشان دست می داد کار را بر آن ها سخت می گرفتند.

این شرایط زمانی که حضرت امام عسکری علیه السّلام و پیروان آن حضرت با آن دست به گریبان بودند نقش بزرگی در موضع گیری های مثبت یا منفی حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام در برابر رویدادها و پدیده هایی که امت اسلام با آن روبرو بوده و بعدا آن ها را خواهیم شناخت،داشته است.

حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام با سه تن از خلفای دولت عبّاسی معاصر

اشاره

بوده است.