پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 137

مقداری از خلافت معتزّ عباسی در زمان امامت آن حضرت بوده است تا این که وی به دست ترکان به هلاکت رسید،تا مهتدی عبّاسی-که می خواست به روش عمر بن عبد العزیز اموی حکومت کند-به خلافت برسد.قصد وی از این کار فریب عامّۀ مردم و برگرداندن عقیدۀ آن ها به سمت خود بود؛مردمی که به دلیل زهد و تقوی و ورع امام حسن عسکری علیه السّلام و تحمّل سختی ها و ناراحتی های بسیار توسط آن حضرت و همدردی ایشان با ناراحتی های و ستم هایی که مردم از حکومت و تجاوزات آن در عرصه های مختلف می دیدند به آن حضرت معتقد و علاقه مند شده بودند.

اما مهتدی نتوانست با این روش حتی اضطراب فراوان دربار عبّاسی را نیز خاموش نماید.امری که باعث شد ترکان در سال 256 هجری بر وی شوریده و او را به قتل برسانند.پس از او معتمد عبّاسی بر تخت حکومت عبّاسی نشست و حکومت او تا سال 270 ه ق به طول انجامید (1).

1.معتزّ عبّاسی(252-255 ه ق)

پس از قتل متوکّل به دست ترکان در سال 247 ه ق و جانشین کردن فرزندش منتصر به دست آنان،نفوذ ترکان در دربار عثمانی بیش از پیش زیاد گردید،تا جایی که خلیفۀ عبّاسی در دست آن ها کاملا بی اراده و به صورت آلت دست آن ها بود.این مطلب از روایتی که ابن طباطبا نقل می کند به خوبی روشن می گردد:

«...هنگامی که معتزّ بر کرسی خلافت نشست خاصّان او حاضر شده و