پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 17

بخش دوم

اشاره

برداشت هایی از شخصیت حضرت امام عسکری علیه السّلام

اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام گذشته از روایات بسیاری که از حضرت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و اله در ترغیب امت به تمسّک به آنان و گرفتن دین و دانش از آن بزرگواران وارد شده است؛به دلیل آراستگی به درجات بالایی از دانایی، فضیلت،تقوی و عبادت،جایگاه بلندی را در دل و جان امت اسلام اشغال نموده اند.چنان که به خوبی نیز می دانیم،قرآن کریم دوستی اهل بیت و ولایت آن ها را به عنوان اجر و پاداش رسالت حضرت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و اله دانسته و فرموده است: قُلْ لاٰ أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِی الْقُرْبیٰ؛ بگو:«به ازای آن [رسالت]پاداشی از شما خواستار نیستم،مگر دوستی درباره خویشاوندان».

اما حاکمان و خلفایی که با زور و شمشیر بر گردۀ امت اسلام سوار شده بودند با وسایل و راه های مختلف سعی در خاموش کردن نور هدایت ائمّۀ اطهار علیهم السّلام و دور کردن امت از آنان داشته و سرانجام،اقدامات خود را با کشتن آن بزرگواران با شمشیر یا سم تکمیل می نمودند.

اما با همۀ دشمنی هایی که این حاکمان منحرف از خط پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و اله با اهل بیت عصمت و طهارت انجام دادند،این رفتار خصمانه باعث نمی شد تا ائمّۀ اطهار علیهم السّلام از ارشاد این حاکمان،خیرخواهی و حل بسیاری از معضلات که دولت اسلامی بعد از وفات حضرت رسول اکرم صلّی اللّه علیه و اله تا زمان حضرت امام