پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 20

3.احمد بن عبید اللّه بن خاقان

وی کارگزار خراج و حاکم روستاهای منطقۀ قم بوده و پدرش عبید اللّه بن خاقان یکی از بارزترین شخصیت های سیاسی دربار و وزیر معتمد عبّاسی بوده است.احمد بن عبید اللّه بن خاقان دشمن ترین بندگان خدا نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السّلام بوده است.وقتی در رابطه با افرادی از آل ابی طالب که ساکن سامرّا می باشند و قدر و منزلت هر کدام از آنان در نزد هیأت حاکم سخن به میان آمد،احمد بن عبید اللّه گفت:«من از میان علویانی که در سامرا زندگی می کنند مردی را به مانند حسن بن علی بن محمّد بن علی الرّضا علیهم السّلام نه دیده،نه شنیده و نه شناخته ام؛کسی که بسان او دارای هدایت، وقار،عفت،تیزهوشی و عقل بوده هم در نزد خاندان خود و هم نزد هیأت حاکم و همۀ بنی هاشم دارای کرامت باشد؛بنی هاشم او را بر پیران و بزرگان و صاحب منصبان خود مقدّم بدارند،و فرماندهان و وزیران و کاتبان و عوام مردم همه به او ارادت داشته باشند».

همین احمد بن عبید اللّه بن خاقان قضیه ای را نقل می کند که خود در مجلس پدرش شاهد آن بوده است.در آن مجلس حاجبان وارد شده و به عبید اللّه بن خاقان گفتند:ابن الرّضا(امام عسکری علیه السّلام)بر در خانه ایستاده است.

عبید اللّه با صدایی بلند گفت:به او اجازۀ ورود بدهید،احمد گوید:من از آنچه از آنان شنیدم تعجّب کردم که آنان چگونه چنین جسارتی کرده اند که مردی را در حضور پدر من با کنیه نام ببرند.چراکه جز خلیفه یا ولیعهد و یا کسی را که در این رابطه دستوری مستقیم از خلیفه برای او صادر شده باشد به کنیه یاد نمی کردند،ناگاه دیدم که مردی گندمگون،درشت چشم،خوش قامت،