پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 220

مبحث پنجم:پیشوایی عالمان،امینان خدا بر حلال و حرام

مرجعیت دانشمندان و رهبری شیعه توسط آنان بعد از غیبت کبری که در سال 329 هجری با وفات وکیل چهارم امام مهدی علیه السّلام (1)آغاز گردید،مسأله ای حیاتی بود که ائمّۀ معصومین علیهم السّلام به دستور خدا و رسول به ترویج آن مبادرت کردند.آنان به شیعیان دستور دادند تا در همۀ مسائل به دانشمندان و فقهایی که در مدرسۀ رسالی آنان تربیت شده بودند رجوع کرده،آموزه های دینی خود را از آنان دریافت نمایند،حضرت امام صادق علیه السّلام نیز در روایتی که هم اکنون خواهید خواند به این مفهوم مشروعیت داده است:

«ینظر من کان منکم ممن قد روی حدیثنا و نظر فی حلالنا و حرامنا و عرف أحکامنا،فلیرضوا به حکما فإنی قد جعلته علیکم حاکما،فإذا حکم بحکمنا فلم یقبل منه،فانما استخفّ بحکم اللّه و علینا ردّ،و الرادّ علینا رادّ علی اللّه و هو علی حدّ الشرک باللّه»؛

شیعیان باید بنگرند به کسانی که احادیث ما را روایت کرده و در حلال و حرام ما صاحب نظر شده،احکام ما را می شناسند.پس هنگامی که چنین کسی را یافتند باید به حکم او رضایت دهند.چراکه من وی را بر شما حاکم قرار دادم،پس اگر کسی حکم او را که همانند حکم ما است نپذیرفت و آن را رد کرد،حکم خدا را سبک شمرده و ما را رد نموده است.و هرکس که ما را رد کند خداوند متعال را رد نموده و این کار در حد شرک به خداوند متعال است (2).