پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 227

مرا فدایت کند.من این گروه ممطوره(باران خورده)را شناخته ام.آیا در قنوت نمازم آنان را لعن نمایم؟آن حضرت در پاسخ نوشتند:

آری،در قنوت نمازت بر آن ها لعن و نفرین بفرست (1).

2.امام حسن عسکری علیه السّلام و فرقۀ مفوّضه

مفوّضه گروهی بودند که عقیده داشتند خداوند متعال حضرت محمّد صلّی اللّه علیه و اله را آفریده و خلق همۀ دنیا را به او واگذار نموده است،و حضرت محمّد صلّی اللّه علیه و اله خالق دنیا و آنچه در آن است می باشد.همچنین گروهی از ایشان نیز همین مطلب را دربارۀ حضرت علی علیه السّلام (2)و ائمّۀ پس از او علیهم السّلام معتقد بودند.از ادریس بن زیاد کفرتوثایی روایت است که گفت:من دربارۀ اهل بیت علیهم السّلام سخنان بزرگی می گفتم(دربارۀ آنان معتقد به غلو بودم).روزی برای دیدار حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام به سامرا و منطقۀ عسکر رفتم.من در حالی وارد شدم که آثار و گرد و غبار سفر بر من نمودار بود.بنابراین خود را به حمّامی رساندم اما در کنار در حمّام،خواب بر من غلبه کرد.ناگاه متوجه شدم که امام عسکری علیه السّلام با چوبدست خود به من می زند و من از خواب بیدار شده آن حضرت را شناختم.که سوار بود و غلامان اطرافش را گرفته بودند.سپس برخاسته و همچنان که آن حضرت سوار بر مرکب بود به بوسیدن پا و ران آن حضرت پرداختم.اوّلین کلامی که آن حضرت به من فرمودند این بود:«ای ادریس، بَلْ عِبٰادٌ مُکْرَمُونَ* لاٰ یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ »؛بلکه[آنان] بندگانی ارجمندند*که در سخن بر او پیشی نمی گیرند،و خود به دستور او کار می کنند (3).

1- (1)) .رجال کشّی/875/460 و 879/461 و به نقل از آن بحار الانوار.
2- (2)) .ر.ک معجم الفرق الاسلامیه/235.
3- (3)) .انبیا/26-27.