پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 32

دینارها رفته،آنجا را نبش نمودم،اما دینارها را در آنجا نیافتم.بعدا متوجّه شدم که پسرم جای دینارها را فهمیده و آن ها را گرفته و فرار کرده است،من نتوانستم به چیزی از آن دینارها دست پیدا کنم (1).

پارسایی و عبادت آن حضرت

حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام در زمان خود به بسیاری عبادت، پاکدامنی و سراپا از جهان بریدن و به خداوند متعال روی آوردن،شهرۀ آفاق بود،و این مطلب در میان خواصّ و عوامّ مورد قبول همگان بود،تا آنجا که وقتی امام در زندان علیّ بن نارمش-که یکی از دشمن ترین مردم با آل ابی طالب بود-زندانی بود،رفتار علیّ بن نارمش در برابر آن حضرت بدین گونه بود که در برابر آن حضرت گونه بر خاک می نهاد و از روی بزرگداشت و احترام هیچگاه خیره به صورت آن حضرت نمی نگریست و هنگامی که آن حضرت از زندان وی بیرون آمدند بیشترین بصیرت را دربارۀ آن حضرت داشته و در میان مردم بهترین سخنان را دربارۀ آن حضرت بر زبان می آورد (2).

و هنگامی که معتمد عبّاسی آن حضرت را به زندان انداخت همواره از مسئول زندان که علی بن جرین نام داشت از احوال و اخبار حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام سؤال می کرد.علی بن جرین نیز به او این گونه پاسخ می داد که:آن حضرت روزها روزه دار بوده و شب ها به نماز و عبادت