پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 54

زندان و تبعید و مراقبت دائم می زد که در طول تاریخ بشریت ابزار کار همۀ حکومت های ستمگر است.

1.کودکی برجسته

روایت شده است که کسی از کنار حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام که در سن طفولیت بوده و در کنار سایر کودکان ایستاده بود گذشت و او را گریان یافت.آن شخص خیال کرد که این پسر بچه از حسرت آنچه دیگر بچه ها دارند می گرید و به همین دلیل است که در بازی آن ها شرکت نمی کند.به همین خاطر به او گفت:می خواهی برای تو هم چیزی بخرم تا با آن بازی کنی؟ حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام رو به آن مرد کرده و فرمودند:نه،ما برای بازی کردن آفریده نشده ایم.

آن مرد مبهوت شده و به آن حضرت عرضه داشت:پس برای چه خلق شده ایم؟حضرت امام عسکری علیه السّلام در جواب او فرمودند:برای دانش و عبادت.

آن مرد از آن حضرت پرسید از کجا این حرف را می گویی؟آن حضرت در پاسخ او فرمودند:«از کلام خداوند متعال که می فرماید: أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّمٰا خَلَقْنٰاکُمْ عَبَثاً؛ آیا پنداشتید که شما را بیهوده آفریده ایم؟.

آن مرد مات و مبهوت و حیرت زده ماند و خطاب به آن حضرت گفت:تو کودکی کوچک و بیگناهی،اما تو را چه می شود[و از چه چیز هراسانی]؟!!

حضرت امام عسکری علیه السّلام در پاسخ او فرمودند:

از من دور شو.من مادر خود را دیده ام که با هیزم های درشت آتش درست می کرد.

اما آتش جز با هیزم های کوچک برافروخته نمی شد،و من می ترسم که از هیزم های کوچک جهنّم باشم (1).