پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 66

او شریک می گردانیدیم کافریم*و[لی]هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، دیگر ایمانشان برای آن ها سودی نداد (1).پس متوکّل دستور داد تا آن مرد را آنقدر تازیانه زدند که مرد (2).

حضرت امام هادی علیه السّلام و فتنۀ خلق قرآن

در زمان حکومت مأمون عبّاسی از جانب دستگاه حکومت به مسألۀ خلق قرآن دامن زده شد.دستگاه حکومتی عبّاسی از این عمل چند منظور داشت.

یکی این که امت را از دل مشغولی ها و اهداف اصلی خود دور کنند؛دیگر این که به واسطۀ این اختلاف،شکاف میان فرزندان امت اسلام را عمیق کرده و توسعه بخشند،تا این اختلاف و مشغول شدن به خود،آنان را از فکر کردن به مبارزه با حاکم منحرفی که همۀ رفتارها و اقداماتش از شریعت اسلامی به دور بود باز دارد.فایدۀ دیگر مسأله خلق قرآن این بود که هیأت حاکم از این قضیه برای مبارزه با دشمنان خود استفاده می کرد،زیرا به این بهانه،دامی برای شناخت نیروهای مخالف نهاده،سپس سعی در کمرنگ و محدود کردن نقش آن ها در جامعه می نمود.

حضرت امام هادی علیه السّلام به شیعیان خود در بغداد نامه ای نوشت و آن ها را از داخل شدن در مسألۀ خلق قرآن و همراهی با کسانی که در این گونه مسائل به بحث می پردازند بر حذر داشت،و بدین وسیله آثار منفی که ممکن بود دامنگیر آنان شود از ایشان دور می کرد.چه بسا ممکن بود که شیعیان با وارد شدن در این عرصه ها به عملیات سرکوبگرانۀ حکومت مبتلا گردند.این نامه از آن