پیشوایان هدایت : خورشید سامرا، حضرت امام حسن عسگری علیه السلام جلد 13 صفحه 89

6.علاقۀ حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام به برادرش حسین

حسین پسر حضرت امام هادی علیه السّلام یگانۀ دوران،و از میان مردان استثنایی عقل بشری،میوۀ رسیده ای از ثمرات درخت تناور اسلام بوده است،وی به والایی ادب،وسعت اخلاق و بسیاری دانش ممتاز بوده است.همچنین روابط بسیار مستحکمی با برادر خود حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام داشته و آن دو را به خاطر شباهت اسمی که به دو جدشان،دو ریحانۀ رسول خدا صلّی اللّه علیه و اله امام حسن و امام حسین علیهما السّلام داشتند به لقب سبطین می خواندند.

این نامگذاری در دوره ای که آن بزرگواران در آن می زیسته اند بسیار مشهور شده بود،ابو هاشم روایت می کند:«من سوار اسب شده و این آیه را که معمولا در هنگام سواری باید خواند قرائت کردم: سُبْحٰانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنٰا هٰذٰا وَ مٰا کُنّٰا لَهُ مُقْرِنِینَ؛ پاک است کسی که این را برای ما رام کرد و[گرنه]ما را یارای [رام ساختن]آن ها نبود»یکی از سبطین این کلام را از من شنید،و گفت:تو در هنگام سواری[تنها]به این کار مأمور نشده ای،بلکه مأمور شده ای[که]چون بر روی مرکب قرار گرفتی نعمت پروردگار خود را به یاد آوری» (1).

7.رابطۀ آن حضرت با برادرش جعفر

ما به روایت خاصی که برای ما نوع روابط حضرت امام حسن عسکری علیه السّلام را قبل از امامت با برادرش جعفر روشن کند دست نیافته ایم.اما روایاتی که در این باب وارد شده است بر این مطلب دلالت دارد که جعفر از