برکات سرزمین وحی صفحه 112

ص: 115

آن مرد در بازگشت راه را گم کرده بود، پس از چند روز داستان خود را برای من چنین تعریف کرد:

«پس از گم شدن بسیار گریه کردم، حالم بد شد، بالأخره راه را پیدا کردم و به خیمه آمدم، بر اثر خستگی زیاد به خواب رفتم، در عالم رؤیا سیّد بزرگواری را دیدم‌که‌وارد خیمه‌شد، یک‌استکان شیر در دست داشت وبه‌من‌داد، گرفتم وقدری ازآن‌نوشیدم، از خواب پریدم، همه بدنم خیس عرق بود. حالت تهوّع به من دست داد، به دستشویی رفتم، مرتّب- چیزهایی مانند- چرک از گلویم خارج می‌شد، از آن روز به بعد حالم خوب شد.»

و تا آنجا که به یاد دارم تا زمانی که با ما بود، دارو مصرف نمی‌کرد.

اجابت دعا در کنار کعبه‌

حجّت الاسلام والمسلمین آقای حاج سیّدجواد علم الهدی نقل کردند:

«عمویم مرحوم حاج اکبر آقا نجفی- رضوان اللَّه علیه- به همراه پدر به زاهدان و از آنجا به کویته و بمبئی رفته بودند و یکماه هم معطل شدند تا با یک کشتی، با