برکات سرزمین وحی صفحه 116

ص: 119

می‌رفتم. مجلس بسیار خوب و مفصلی بود. عصر روز هشتم کتاب «العباس» مقرَّم را مطالعه می‌کردم، نوشته بود: «اگر کسی حاجت دارد، به امّ‌البنین، مادر حضرت ابوالفضل، متوسل شود، روز شنبه یا یکشنبه را هم برای ایشان نذر کند و روزه بگیرد، حاجتش برآورده می‌شود.»

همینطور که کتاب را می‌خواندم، منقلب شدم و به حضرت ام‌البنین توسل جستم و همان نذر را کردم و برخاستم، نماز مغرب و عشا را خواندم. چون نمی‌توانستم منبر بروم، نزد خود فکر کردم که پس لااقل در مجلس شرکت کنم، وقتی وارد شدم، مردم مرا که دیدند، گریه کردند؛ زیرا به طور کلی نمی‌توانستم حرف بزنم.

جا باز کردند و در جمع مستمعین نشستم. نمی‌دانم چه نیرویی مرا از جا بلند کرد و به سمت منبر برد، از منبر بالا رفتم و روی منبر نشستم و نگاهی به جمعیت کردم و گفتم: بسم‌اللَّه الرحمن الرحیم، و دو ساعت سخن گفتم و تا امروز هم منبر می‌روم و صحبت می‌کنم.»

کرامتی دیگر از امّ‌البنین علیها السلام‌