برکات سرزمین وحی صفحه 18

ص: 21

او نه دردی دارد و نه بیماری.

او مولایش را بسیار دوست دارد.

هرگاه از رنج و اندوه خویش شکوه کند،

خداوند پاسخش دهد و به دعوت او لبیک گوید.

هرگاه در دل تاریکی‌ها دعا و زاری کند،

خداوند گرامیش دارد و او را نزدیک خود گرداند.

هنگامی که مناجات امام به اینجا رسید، ندا آمد:

لبیک بنده من! تو در پناه منی،

آن چه گفتی ما دانستیم.

فرشتگانم مشتاق شنیدن آوای تو هستند.

آواز بس کن که آن را شنیدیم.

دعای تو در میان حجاب‌ها می‌چرخد.

پرده دیگر بس است، ما آن را کنار زدیم.

اگر باد از گوشه‌های آن بوزد.

ازآنچه اورا فرا می‌پوشاند غش‌کنان به زمین می‌افتد.

از من بخواه بی بیم و امید.

و بی حساب که این منم، اللَّه! (1)

جوانِ عاشقِ خدا

1- - یا ربِّ یا ربِّ أنتَ مولاهُ فارحَمْ عُبیداً إلیکَ ملجاهُ

یا ذا المعالی علیکَ مُعتَمَدی طوبی لمن کُنتَ أنتَ مَوْلاهُ

طوبی لِمَن کانَ خادماً أرقاً یَشْکو إلی ذی‌الجلال بَلْواهُ

وَما بِهِ علّة ولا سقَمٌ أکْثَرَ مِنْ حُبِّهِ لِمَوْلاهُ

إذا اشتَکی بَثَّهُ وغُصّتهُ أجابَهُ اللَّه ثمَّ لَبّاهُ

إذَا ابْتلا بِالظلامِ مُبتَهلًا أکْرَمَهُ اللَّهُ ثُمَّ أدْناهُ

فنودی:

لبَّیک عبدی و أنت فی کَنَفَی وکلّما قلت قد عَلِمناه

صوتک تشتاقه ملائکتی فحسبک الصَّوت قد سمعناه

دُعاک عندی یجول فی حُجب فحسبک السِّتر قد سفرناه

لوهبَّت الریح من جوانبه خرّ صریعاً لما تغشّاه

سلنی بلارغبة و لارهب ولاحساب، إنّی أنا اللَّه

میزان الحکمة با ترجمه فارسی، ج 13، ص 6252، ح 20048