برکات سرزمین وحی صفحه 23

ص: 26

او در پاسخم گفت:

«لَوْ صَدَقَ تَوَکُّلُکَ ما کُنْتَ ضالًاّ، وَلَکِنِ اتَّبِعْنِی وَاقْفُ أَثَرِی».

«اگر به راستی توکلّ داشتی هیچ‌گاه گم نمی‌شدی، اکنون پیِ مرا بگیر و به دنبال من بیا.»

... دستم را گرفت، پس چنین پنداشتم که زمین زیر پایم حرکت می‌کند، چون سپیده صبح دمید به من گفت:

«أَبْشِرْ، فَهذِهِ مَکَّة»؛ «مژده، این مکّه است!»

هیاهوی مردم را شنیدم و راه را دیدم، پس به او گفتم: تو را سوگند می‌دهم به کسی که در رستاخیز و روز تهی‌دستی امیدت به اوست، بگو که کیستی؟ گفت:

«أمّا إذا أقْسَمْتَ عَلَیَّ فَأنَا عَلیّ بْنُ الْحُسَیْنُ بْن عَلِیّ بْن أبی‌طالِب علیهم السلام».

«حال که سوگندم دادی، من علی بن حسین بن علی فرزند ابوطالبم.» (1)

عنایت‌های بدون درخواست‌

1- فتح الابواب، ص 246، با توضیحاتی از نگارنده، همین داستان با اندکی تفاوت در مناقب آل‌ابی‌طالب، ج 4، ص 154 آمده است.