برکات سرزمین وحی صفحه 61

ص: 64

با قلبی امیدوار امّا سیاه، زبانی گویا امّا آلوده، آن شب را به توصیه آن بزرگوار عمل کردم و در سفر بسیار این درخواست را بر زبان آوردم، از حجّ بازگشتم چندان طول نکشید، لطف خداوند شامل این بنده روسیاه گردید و کاشانه کوچک ما با حضور پسری روشن شد! برای نامش آهنگ قرعه کردم، دوستانم می‌گفتند اسماعیل نگذار، با توجیه‌هایی بی‌ربط و یَخ و شگفتا! سه بار قرعه زدیم، هر سه بار «اسماعیل» بود.

امیدوارم من و اسماعیل و خانواده‌ام بندگان شایسته‌ای برای خداوند باشیم و این موهبت را پاس بداریم و حرمت حریم حقّ را نشکنیم».

اجابتِ دعایِ دلْ شکسته‌ای دیگر

شبیه داستانی که گذشت، خاطره شیرین و عبرت آموزِ دوست دیرین، فاضل پر تلاش و خدمتگزار جناب آقای محسن قرائتی از تولّد خویش است، او می‌گوید:

«پدرم تا چهل و چند سالگی صاحب فرزند نشده بود، دو همسر گرفت اما از هیچیک صاحب فرزند نشد.