- پیشگفتار 1
- برکات اجتماعی 5
- فصل اوّل: بهترین برکات 5
- بهترین برکات اجتماعی 7
- برکات فردی 9
- بهترین برکات سرزمین وحی 9
- خدایا! آمدم 12
- لبّیک، بنده من! 17
- جوانِ عاشقِ خدا 18
- عنایتهای بدون درخواست 23
- نجات از آتش سوزی مِنا 26
- ارزش زیارت خانه خدا 31
- فصل دوّم: بهترین توشه سفر 31
- برگرد که تو حج نکردی! 35
- اشاره 47
- فصل سوّم: شرطِ برخورداری از برکات 47
- شرطِ اصلی 49
- تنها جایی که محبّت کردند 52
- پاکسازی دل، چگونه؟ 53
- با خدا خودمونی حرف بزن! 54
- اجابتِ دعایِ دلْ شکستهای دیگر 61
- دلْ شکستهای در راه مکّه 63
- دل شکستهای در منا 68
- و نمونهای دیگر 72
- اشاره 75
- فصل چهارم: دیدار امام عصر (عج) 75
- امکان تشرّف 77
- پیامی برای امام خمینی قدس سره 80
- مدعیان دروغگو 80
- راه دیدار 83
- تشرّف آیةاللَّه بهاءالدّینی 85
- تشرّف در طواف 86
- تشرّف در عرفات 88
- تشرّف در راه مسجدالحرام 90
- دستورالعملی برای دیدار 92
- فصل پنجم: توسل به امام عصر علیه السلام 94
- در راهِ جُحفه 94
- در بازگشت از جمرات 98
- در راه عرفات 100
- در منا 105
- خطری شما را تهدید نمیکند 107
- فصل ششم: خاطرات گوناگون 107
- شفای بیمار ساوهای 111
- اجابت دعا در کنار کعبه 112
- پیشگویی یک زائر جوان 113
- توسل به حضرت امّ البنین علیها السلام 115
- کرامتی دیگر از امّالبنین علیها السلام 116
- تقاضای بیست بار تشرّف: 119
- نعمتِ غیر مترقبه 120
- امدادِ گمشدهای در منا 121
- توسّل به امام مجتبی علیه السلام 124
- عنایت حضرت فاطمه علیها السلام 126
- کرامتی دیگر از آن حضرت 129
- کرامتی دیگر 132
- شفای فرزند 134
ص: 10
از امام صادق علیه السلام پرسیدند: مقصود از «منافع» در آیه کریمه، منافعِ دنیا است یا منافعِ آخرت؟
حضرت فرمود: همه! (1)
آری، امّت اسلامی میتواند به برکت خانه توحید، کلمه توحید و توحید کلمه، منافع مادّی و معنوی و نیز دنیایی و آخرتی خود را در همه زمینهها، تأمین نماید.
بهترین برکات اجتماعی
امّا بهترین منافع و برکات اجتماعی سرزمین وحی، حکومت جهانی اسلام به رهبری مهدی آلمحمّد- ارواحنا فداه وعجّل اللَّه فرجه- از این نقطه است که وعده قطعیِ الهی است:
وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ (2)
«مادر «زبور» پساز «ذکر» (3) نوشتیمکه بندگان
1- نک: «حجّ و عمره در قرآن و حدیث»، ص 197، ح 287.
2- انبیا: 106.
3- گفته شده که مقصود از «ذکر»، تورات است که پس از زبور نازلشده است.