جامع المسائل استفتائات آیت الله محمد فاضل لنکرانی صفحه 525

ص:548

وسیلۀ داروها مداوا کند،با شرط برائت و عدم ضمان،مسئول نیست.

سؤال 2055:اگر بدانیم یا احتمال زیاد بدهیم،که یک بیمار در اثر نوعی بیماری(مثل برخی سرطانها)بزودی خواهد مرد؛آیا مجازیم فقط برای افزایش طول عمر وی(هر چند به مدت کوتاه)روشهای درمانی خطرناک و بسیار پرعارضه (مثل شیمی درمانی که گاهی عوارض آن شدیدتر از بیماری اولیه است)را تجویز کنیم؟

جواب:اگر با معالجه،مقدار قابل توجهی که عرفا صدق ادامۀ حیات کند،بر عمر بیمار افزوده می شود،لازم است معالجه و تجویز دارو شود؛و با شرط برائت هم ضمانی و مسئولیتی برای پزشک نیست.

سؤال 2056:گاهی اوقات مطمئن هستیم که نوعی بیماری،بیمار را به زودی خواهد کشت؛ از طرفی می دانیم که یک عمل درمانی(مثل جراحی)ممکن است یکی از دو حالت بهبودی و افزایش عمر بیمار،یا تسریع در مرگ وی گردد.وظیفۀ ما در چنین حالتی چیست؟

جواب:در صورتی که امید به بهبود بیمار،با عمل درمانی و جراحی دارید؛ باید عمل کنید و با شرط عدم ضمان،مسئول نیستید.

درمان خانمهای باردار

سؤال 2057:اگر پزشک(با توجه به گستردگی موضوع)نداند و یا فراموش کرده باشد که دارو یا روش تشخیصی وی برای خانمهای باردار یا شیرده مضر است،مسئولیت پزشک در صورت ایجاد عارضه در جنین یا مادر،در چه حدّ است؟

جواب:اگر پزشک متوجه است که نمی داند،حق مداوا ندارد و اگر جهل مرکب یا فراموشی عارض وی شده،با شرط عدم ضمان،مسئول نیست.

سؤال 2058:اگر پزشک دارو یا روش تشخیصی را که در حال حاضر کاملا غیر مضر شناخته شده،به خانم بارداری توصیه کند؛اما بعدا مشخص گردد این اعمال برای مادر یا جنین،کاملا مضر بوده اند(همانطور که این مورد در تاریخ پزشکی رخ داده است)،آیا پزشک در قبال عوارض حاصله از این موارد،مسئولیتی به عهده خواهد داشت؟