حج در آینه عرفان صفحه 101

ساقیا باده صبوح بده عاشقان را غذای روح بده

باده عشق ده به ما مستان می بده، «ما» ی ما زما بستان

در دلم نِه حلاوت مستی تا شود نیستی من هستی

زان صراحی که جام رضوان است باده‌ای ده که جرعه‌اش جان است

ای کِه بر یاد لعل دلجویت باده ناخورده مستم از بویت

نفسی بازپرس مستان را راحتی بخش می‌پرستان را

سوختم سوختم در آتش شوق بی‌خودم کن دمی به باده ذوق

عجب آید مرا ز باده پرست باده عشق ناچشیده و مست (1)

حج با معرفت‌

مناسب است زائر با حال بیداری و قلبی پر از شوق و وجودی مالامال از اخلاص و با آشنایی کامل به مسائل حج، کاری کند که در میعاد معین به فیض لقای حق، یعنی مقام قرب حضرت جانان نائل گردد. مسلم است که کامیابی از مقام معنوی حق در صورتی میسر است که آدمی در تصفیه جان و تزکیه نفس و خروج از تمام گناهان ظاهر و باطن بکوشد، تا از این راه وجود خود را آماده گرفتن فیض کند.

هر انسانی به اندازه معرفت و ظرفیت خود از حج برداشت مخصوصی دارد، ولی باید بکوشد ظرفیت وجودی خود را گسترده کند، تا به درک تمام زوایای ملکوتی و معنوی این سفر نائل گردد و به مقامات عالی الهی برسد.

حج، برای مردمی که مفهوم حقیقی آن را دریابند، نوری است که