حج در آینه عرفان صفحه 123

انقلاب کند، شاید با یاد چنین برنامه‌هایی برقی از عالم ملکوت به جان او زنند تا با حرارت آن برق از این سردی و تنبلی، تن‌پروری و سستی و سکون در امور معنوی رها شده، دستی از او بگیرند و در بقیه عمرش بتواند حرکت خود را به سوی مقصد اعلی تنظیم کند.

با دیدن آن بیابان‌ها در حالی که از همه چیز بریده‌ای و به حق پیوند خورده‌ای، مناجات فیض آن شوریده حال را زمزمه کن.

بر درگه تو حاجت خلقان روا شود آن را که تو برانی از این در کجا شود

خود را چو حلقه‌بر در لطف تو می‌زنم باشد به روی من در لطف تو وا شود

آن را که رد کنی زدر خویش بولهب وآن کو تواش قبول کنی مصطفا شود

امر تو را کسی نتواند خلاف کرد هر کو سر از قضای تو پیچد کجا شود

بیچاره گمرهی که کشد سر زطاعتت گردد دلش سیاه و اسیر غما شود

فرخنده رهروی که اطاعت کند تو را چشم دلش به عالم انوار وا شود

فیض است ودرگه‌تو، ازاین‌درکجا رود کامِ حوائج همه زین در روا شود (1)

مدینه طیبه‌

زائر چون وارد مدینه شود، با دیدن آن شهر به یاد آورد، اینجا جایی است که خدای مهربان برای پیامبرش اختیار کرد، شهری است که نبی اسلام صلی الله علیه و آله به دستور حق آن شهر را بعد از هجرت به عنوان مرکز دعوت به واقعیت‌های الهی انتخاب کرد، شهری است که زمینه سعادت اهل اسلام در آنجا فراهم آمد.