حج در آینه عرفان صفحه 51

ای خوشا دل کاندر او از عشق تو جانی بود شادمان جانی که او را چون تو جانانی بود

خُرّم آن خانه که باشد چون تو مهمانی در او مقبل آن کشور که او را چون تو سلطانی بود

زنده چون باشد دلی کز عشقِ تو بویی نیافت کی بمیرد عاشقی کو را چو تو جانی بود؟

هر که رویت دید و دل را در سر زلفت نبست در حقیقت آدمی نبود، که حیوانی بود

در همه عمر ار بر آرم بی‌غم تو یک نفس زان نفس بر جان من هر لحظه تاوانی بود

آفتاب رویِ تو گر بر جهان تابد دمی در جهان هر ذره‌ای خورشید تابانی بود

آتش رخسار خوبت گر بسوزاند مرا اندر آن آتش مرا هر سو گلستانی بود

روزی آخر از وصالِ تو به کام دل رسم این شبِ هجرِ تو را گر هیچ پایانی بود (1)

نشانه‌های روشن کعبه‌

در کعبه نشانه‌های روشنی از خداوند قرار دارد، مقام ابراهیم آنجاست، آن کس که خود را بدان جایگاه برساند در حریم امن قرار