حجاز درصدر اسلام صفحه 170

قصرهایی است از آنِ رجال قریش. در جانب چپ آن مُنْشِد است و نیز در طرف چپ آن خاخ.

سپس به ثَنِیَّة الشَرید می‌رسد. بکری گوید: مُنْشِد وادیی است در بلاد مُزَیْنه و در جایی دیگر گوید مُنْشِد کوهی است در مدینه نزد آن چشمه‌ای است و اصافر کوهی است مجاور آن. «(1)»

خاخ

هَجَری گوید: در جانب راست حَمراء الاسد خاخ واقع شده. مکانی است که در آنجاست منازلی از آنِ محمد بن جعفر و علی بن موسی الرضا (ع) و غیر آن دو و چاهی است از آنِ محمد بن جعفر و علی بن موسی (ع). و مزارعشان معروف است به حضر و خاخ.

ابن فقیه در حدود آن گفته است که خاخ بین شوظا و ناصفه است. واقدی گوید: روضه خاخ نزدیک ذوالحُلَیْفه است. در فاصله یک برید از مدینه. دیگران که این روایت را نقل کرده‌اند گفته‌اند فاصله خاخ از مدینه دوازده میل است. و نزدیک خاخ خلیقه عبدالله بن ابو احمد است. و آن از مراتعی است که پیامبر و خلفای بعد از او آن را قرق کرده بودند. «(2)» پیوسته به خاخ است اسقق و ذوالمسن اما شواطی که در عبارت هَجَری آمده بود از خشکرودهایی است که از حَرّه در عَقیق می‌ریزد و ناصفه از وادیهای عقیق است. زمخشری آن را از وادیهای قَبَلِیَّه شمرده و آن در راه مصدق هوازن است، نزدیک خاخ و ثَنِیّة الشَرید، کوه غَرّاء واقع شده است. «(3)»

ذات الجَیْش و حُفَیْره

در ذات الجَیش یکی از نشانه‌های حَرم مدینه است. بعضی گویند که ذات الجَیْش موضعی است نزدیک به مدینه. و وادیی است میان ذوالحُلَیْفه و بَرْثان و آن یکی از منازل رسول‌اللَّه بوده است در رفتن به بَدْر و یکی از منازل آن حضرت هنگام بازگشت از نبرد

1- - بکری، ص 1260.
2- - یاقوت، ج 4، ص 384.
3- - یاقوت، ج 3، ص 860.