حجاز درصدر اسلام صفحه 316

به نظر می‌رسد که توزیع طعام جار تا دوره اول عباسی ادامه داشته است. اصفهانیصاحب اغانی گوید که ابن المولی مهدی را مدح گفت و ده هزار درهم و چند جامه به او عطا کرد. مسؤول جارراهم فرمان دادکه به‌او وخانواده‌اش درهرسال آنچه را نیاز دارند بپردازد ولی ما نمی‌دانیم که‌این رسم تاکی ادامه داشته، البته بعداز عصرمهدی دیگر اشارتی به آن نشده است.

جامه

به مردم مدینه پارچه هم تقسیم می‌شد. روایت است که عمر بن خطاب به میان مهاجرین بُردهایی تقسیم کرد. «(1)» محمد بن سلام جُمَحی گوید: برای عمر حُلّه‌هایی از یمن رسید آن‌ها را میان اصحاب رسول‌الله (ص) تقسیم کرد. ابوایوب انصاری غایب بود. عمر حلّه‌ای برای خود برداشت «(2)» و حله‌ای برای ابوایوب.

به نظر می‌رسد که بیشتر این جامه‌ها و پارچه‌ها از باب تعهدی بود که مردم یمن با عمرکرده بودند؛ زیرااز شرایط یکی‌آن‌بودکه پارچه‌های‌بافته بدهند واین‌برای ایشان آسانتر بود.

توزیع جامه در زمان عثمان هم رایج بود و ما در این باب روایتی نقل کردیم.

اما عصر بنی‌امیه اشارتی به توزیع البسه نشده است.

در عصر عباسی اشارتی هست. مُصْعَب زبیری گوید: عبدالله بن مُصْعَب بن ثابت در مدینه همراه مهدی بود. روزی به مجلس نشست، مردم را عطا داد. هر مرد از قریش را سیصد دینار و هفت جامه عطا کرد. «(3)» نیز ابوبکر بن عبدالله بن مُصْعَب روایت کرده هارون رشید او را گرامی می‌داشت و کارها به او وا می‌گذاشت. از جمله به وسیله او برای مردم مدینه در سال 181 نیمی از عطا و جامه و مبلغی بیرون از عطا فرستاد. و نیز در سال 188 نصفی از عطا و جامه و مبلغی بیرون از عطا روان داشت. «(4)»

1- - اغانی، ج 2، ص 63.
2- - تهذیب ابن عساکر، ج 5، ص 40.
3- - نسب قریش، ص 242.
4- - نسب قریش، ص 242.