حجاز درصدر اسلام صفحه 343

املاک سعید بن عاص

سعید بن عاص چاهی حفر کرد و نخلستانی غرس نمود و بستانها پدید آورد. بستان و نخلستانش بهترین بستانها و نخلستانهای مدینه بودند و آنجا را عَرْصَةالماء گفتند. «(1)» او قصر خود را به سیصد هزار (درهم یا دینار؟) فروخت. «(2)» سَمْهودی گوید: قصری از آن خود را به هزار هزار و نخلستان را به هزار هزار و مزارع را به هزار هزار فروخت. و معاویه همه را خرید. بنی امیه نمی‌گذاشتند کسی در عَرْصه قصر بنا کند. «(3)» اما عبدالرحمان بن عَوف را پیامبر از اراضی بنی نضیر بخشید. از املاک او کَیْدَمه بود که آن را به عثمان بن عَفّان چهل هزار دینار فروخت.

واقدی با اسناد خود گوید: عبدالرحمان بن عَوف در جَرْف کشاورزی می‌کرد و از بیست چاه برایش آب می‌کشیدند. واقدی معلوم نمی‌دارد که عبدالرحمان بن عَوف این املاک از کجا به دست آورده. او می‌گفت که شهادت می‌دهم که این ملک را رسول خدا (ص) به من داد و عمر نیز فلان زمین را به من داد.

عبداللَّه بن عامر

عبداللَّه بن عامر هر زمینی را که در اختیار می‌گرفت، آبی در آن پدید می‌آورد. از آن او بود نباج که به نِباج ابن عامر معروف بود. و نیز حُجْفه و بستان ابن عامر در نخله در فاصله یک روز راه از مکه.

بکری گوید خَرّار از آن عبداللَّه بن عامر بود. ولید بن عبدالملک آن را از خاندان او خرید. خرّار همان خُمّ است در نزدیکی حُجْفه.

1- - یاقوت، ج 3، ص 641؛ سمهودی، ج 2، ص 200.
2- - نسب قریش، ص 176.
3- - ابن شبه، 219، 218؛ سمهودی، ج 2، ص 337.