حجاز درصدر اسلام صفحه 96

بنی سلیم است و سوارقیه و نصر گوید که حبس‌السیل آن سوی یکی از دو حرّه بنی سلیم است. میان دو حرّه بنی‌سلیم فضایی است کمتر از دو میل. اصمعی گوید: حبس کوهی است مشرف بر سَلْماء به گونه‌ای که اگر افتد بر سر مردم آنجا افتد. «(1)»

حَرِّه (/ سنگلاخ) بنی سُلَیم

حَرّه بنی سُلَیم را «امصبّار» گویند. و آن از دو حرّه پدید آمده که یکی از آن دو را خدریه گویند. اتَمّ کوه حَرّه بنی سُلَیم است؛ شامل حاذه و نقیا و قیا. «(2)» نَقِیع در مشرق حَرّه است. در آنجا دو آبگیر است که آبشان از نَقِیع می‌آید. یکی از این چشمه‌ساران مَصامه است که آبی است بالای نَقِیع و پایین حَرّه بنی‌سُلَیم. همچنین آبگیرهای نقیع چون بَراجم و سلامه. «(3)» سلامه مقدار یک شبه راه از مدینه دور است.

ذوالغُصْن، سیلابهای حرَّه بنی سلیم در آن ریزد. در نزدیکی آن کوه بَرام است در بیست‌فرسنگی‌مدینه. «(4)» نزدیک‌به بَرام کوه معتمل است به رنگ سرخ و وتد در کنار آن است.

در پایین دست حَرّه بنی سُلَیم ذر واقع شده است. درخت سلم که گونه‌ای مغیلان است در آنجا فراوان روید. رود ضاجع از آنجا سرچشمه گیرد و به سوی مشرق جاری شود. دَفاق و عِران دو نهراند که ازحرّه بنی سُلَیْم به راه افتند و به دریا ریزند. «(5)» در مشرق حَرّه دو کوه ذوبحار و رَقْرَق جای دارند. و اهْوَل بالاتر از تَسْریر است، از آنِ عمرو بن کلاب. سیلابه‌های آن از نِیر به جیران آید. عَسْجَل در حَرّه سُلَیْم است. «(6)» بئر مَعونه میان حَرّه بنی سُلَیم و سرزمین بنی عامر است، در چهار منزلی مدینه.

اشتهار آن به سبب غزوه‌ای است که در آن روی داد.

1- - یاقوت، ج 1، ص 933.
2- - یاقوت، ج 1، ص 114.
3- - بکری، ص 1325.
4- - یاقوت، ج 1، ص 538، ج 2، ص 101.
5- - بکری، ص 553.
6- - یاقوت، ج 3، ص 672.