دربارگاه نور صفحه 62

مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّی. (1)

خود نماز فی نفسه به هر جا و به هر صورت که باشد، فواید و آثاری بی‌شمار بر آن مترتب است. در این جهت کتابهای بسیار پرقیمتی به رشته تحریر در آمده است؛ کتابهایی که هریک بیانگر آداب ظاهری و باطنی نماز است، آداب ظاهری و باطنی این عبادت که به توسط هر کس رعایت شود، بدون شک او را از فحشا و منکرات باز می‌دارد و هرکس از فحشا و منکرات باز داشته شود، به خیر دنیا و آخرت می‌رسد.

و این دو رکعت را بین همه نمازها خصوصیتی دیگر است و آن اینکه نماز گزار باید از خلف مقام که جهتی ظاهری است توجه به اقتدای به امام هدایت؛ یعنی حضرت ابراهیم کند و با این معنا وارد نماز شود که در حقیقت اقتدا به ابراهیم می‌کنم و اقتدای به ابراهیم اقتدا به همه انبیا و امامان و اولیا، در همه امور حیات و تمام جهات ظاهری و باطنی است.

«جعل مثابه»؛ یعنی بازگشتگاه؛ همانند جعل امامت است که در آیات شریفه قبل از آیه بالا، در حق ابراهیم بیان