- محمدصلی الله علیه وآله 1
- پیشگفتار 1
- اشاره 3
- 1 - ستایش الهی و گواهی به حقانیت رسالت خود 3
- 3 - توصیه به پارسایی 4
- 2 - اطاعت و عصیان 4
- 6 - خوف از خدا 5
- 5 - اصلاح میان خود و خدا 5
- 7 - فوز عظیم 6
- 9 - توصیه به دست یابی به مقام رضا 6
- 8 - آثار تقوی 6
- 10 - احسان پیشگی 7
- 11 - دشمنی با دشمنان خدا 7
- 15 - مالک واقعی 8
- 14 - اختیار مردم در دست خدا است 8
- 13 - عاقبت اصلاح میان خود و خدا 8
- نتیجه 8
- آخرین خطبه رسول خداصلی الله علیه وآله 9
- توضیح 9
- 1 - شما از ملائک برترید 10
- 2 - حمد و ثنا و توجّه به عاقبت هواپرستی 11
- 4 - پرسش امیرمؤمنان 12
- 3 - کذّابین 12
- 5 - همکاری با ظالم 13
- 6 - مذمت خوف از طاغوت 13
- 8 - نکوهش احترام به دنیاداران 14
- 9 - ریاکاری 14
- 7 - نکوهش همراهی با جباران 14
- 10 - ظلم در حق کارگران 15
- 12 - بی اعتنایی به قرآن 15
- 11 - همسایه آزاری 15
- 14 - شهوت پرستی ابلیسی 16
- 13 - زیر پا نهادن دستورات قرآن 16
- 15 - عاقبت فحشا 17
- 17 - استکبار پیشگی 18
- 18 - فخر فروشی در ازدواج 19
- 19 - ظلم به زنان 19
- 21 - عدم رعایت عدالت میان همسران 20
- 22 - نادیده گرفتن حق همسایه 20
- 24 - احترام به فقراء 21
- 26 - آخرت گرایی 21
- 25 - دنیا پرستی 21
- 28 - مال حرام 22
- 27 - مبارزه با هوای نفس 22
- 29 - فرار از مال حرام 22
- 31 - خوشگویی با نامحرمان 23
- 30 - مصافحه با زنان نامحرم 23
- 32 - غشّ در معامله 23
- 33 - کوتاهی در دستگیری از همسایه 24
- 35 - همسر آزاری 24
- 34 - واگذار شدن به خود 24
- 37 - فریب کاری 25
- 36 - دگر آزاری (مردم آزاری) 25
- 39 - همکاری با جبّاران 26
- 41 - سخن چینی 26
- 40 - غیبت از مؤمنان 26
- 43 - ظلم به مستمندان 27
- 44 - حمایت از مؤمنان 27
- 42 - حلم ورزی 27
- 46 - می گساری 28
- 45 - تهمت 28
- 47 - ربا خواری 29
- 49- شهادت ناحقّ 30
- 50 - خیانت به خدمت گزار 30
- 48 - خیانت در امانت 30
- 52 - بدگویی و زیراب زنی 31
- 53 - ریا کاری در قرائت قرآن 31
- 51 - همسر آزاری 31
- 54 - قرائت بدون عمل 32
- 55 - مال خر 32
- 57 – دغل کاری و فریب کاری 33
- 58 - مال خر: خریداری مال دزدیده شده 33
- 59 - نکوهش از خیانت 33
- 62 - پی آمد خشم خدا 34
- 61 - تحریک به سوی شهوات 34
- 65 - عمل فحشا 35
- 64 - اطعام ریاکارانه 35
- 66 - چشم چرانی 36
- 67 - طلاق غیر اسلامی 36
- 68 - امامت حکیمانه 37
- 69 - امامت غیر حکیمانه 37
- 71 - کوتاهی در وام دادن 38
- 72 - صبر در خانه 38
- 74 - اکرام به مؤمنان 39
- 73 - ناسازگاری در خانه 39
- 76 - حکم به ناحق 40
- 75 - رئیس بدون همت و خدمت 40
- 79 - آشتی دادن 41
- 78 - صلح و اصلاح 41
- 80 - یاری رسانی 41
- 81 - عیبجویی 42
- 83 - ایجاد اختلاف 42
- 82 - صله ارحام 42
- 84 - خواستگاری 43
- 85 - ایجاد اختلاف خانوادگی 43
- 87 - کمک به نابینایان 44
- 86 - اختلاف افکنی 44
- 88 - پرستاری 45
- 90 - قطع رحم 45
- 89 - کمک به بیماران 45
- 92 - مشکل گشایی 46
- 91 - وام دادن 46
- 95 - کوتاهی در قرض دادن 47
- 94 - پاداش وام اسلامی 47
- 96 - کوتاهی در برآورده شدن حاجت ارباب رجوع 48
- 97 - منّت نهادن 48
- 98 - دست گیری از مستمندان 49
- 99 - احداث مسجد 49
- 100 - أذان گفتن 50
- 101 - رفتن به سوی مسجد 52
- 102 - شرکت در نماز جماعت 52
- 103 - پیش قدم شدن برای صف اوّل نماز جماعت 53
- 104 - پناهگاه سازی و همکاری با مسافران 53
- 105 - شفاعت نمودن 54
- 106 - روزه داری 54
- 108 - کندن قبر 55
- 110 - نماز بر میّت 56
- 112 - عیادت مریض 57
- 111 - اشک خشیّت 57
- 114 - انجام حج و عمره 58
- 113 - تشیع جنازه 58
- 116 - مرزبانی 59
- 115 - به دوش گرفتن کارهای زائر خانه خدا 59
- 117 - دیدار مؤمنان 60
- 118 - قرائت خالصانه 61
- 119 - قرائت غیر خالصانه 61
- 120 - قرآن آموزی 61
- 121 - علم آموزی؛ علم و عالم 62
- 123 - جهاد 63
- 122 - پیمودن راه حق 63
- 124 - بیان احکام 63
- 125 - پاداش مناسب کردار و عاقبت بدی ها 64
- 126 - خبر از ارتحال خود 64
- 128 - زمان توبه 65
- 127 - درب توبه 65
- خطبه پیامبرصلی الله علیه وآله روز جنگ احد 68
الجَنَّهِ أعْظَمُ ثَواباً مِنْهُ وَلا أعْظَمُ مَنْزِلَهً مِنْهُ وَلَمْ یَکُنْ فی الجَنَّهِ مَنْزِلَهٌ وَلا دَرَجَهٌ رَفِیعَهٌ وَلا نَفِیسَهٌ الاّ کانَ لَهُ فِیها أوْفَرَ النَّصِیبِ وأشْرَفُ المَنازِلِ.
و کسی که برای رسیدن به پاداش خداوند قرآن بیاموزد، در علم تواضع نماید و به بندگان خدا بیاموزد، ثواب هیچ کسی در بهشت بیش تر از او نبوده و مقام کسی نیز بالاتر از او نخواهد بود در بهشت، منزل و درجه بالا و باارزشی نیست مگر این که او کامل ترین بهره ها و بهترین منازل را در آن خواهد داشت.
121 - علم آموزی؛ علم و عالم
ألَا وإنَّ العِلمَ خَیْرٌ مِنَ العِمل وَمِلاکُ الدِّینِ الوَرَعُ، ألَا وأنَّ العالِمَ مَنْ یَعْمَلُ بالعِلْمِ وإنْ کانَ قَلِیلَ العَمَلِ، ألَا وَلَا تُحَقِّرِنَّ شَیْئاً وَإنْ صَغُرَ فی أعْیُنِکُمْ فَإنَّهُ لَا صَغِیرهَ بِصَغِیرَهٍ مَعَ اصرار و لا بکیره مع الاسْتِغْفارِ، ألَا وإنَّ اللَّهَ عزّوَجَلّ سَائِلُکُمْ عَنْ أعْمالِکُمْ حتّی مَسِّ أحَدِکُمْ ثَوْبَ أخِیهِ بِإصْبَعِهِ، فَاعْلَمُوا عِبادَ اللَّهِ أنَّ العَبْدَ یُبْعَثُ یَوْمَ القِیامَهِ علی مَا ماتَ، وَقَدْ خَلَقَ اللَّهُ عزَّ وجَلَّ الجَنَّهَ والنّارَ فَمَنِ اخْتارَ النّارَ علی الجَنَّهِ انْقَلَبَ بِالخَیْبَهِ.
و بدانید که بی شک علم بهتر از عمل است و ملاک دین، ورع (پرهیز از محرّمات و شبهات) می باشد. و بدانید که بدون شک عالم کسی است که به علم خود عمل کند، گرچه عملش کم باشد. و مبادا گناهی را کوچک شمارید، گرچه به نظر شما کوچک باشد. زیرا بدون تردید هیچ گناه کوچکی با تکرار آن کوچک نبوده و هیچ گناه بزرگی با استغفار، بزرگ نمی باشد. بدانید که بدون شک خداوند عزّوجلّ از همه اعمال شما