حج از دیدگاه قرآن و حدیث (تفسیر موضوعی المیزان) صفحه 55

ايام معدودات باشد و اتفاقا اين معنا در بعضي از روايات وارده از ائمه اهل بيت عليهم‌السلام هم آمده است.

«وَاتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا اَنَّكُمْ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ!»

در اين جمله كه خاتمه كلام است امر به تقوا مي‌كند و مسأله حشر و مبعوث شدن در قيامت را تذكر مي‌دهد، چون تقوا هرگز دست نمي‌دهد و معصيت هرگز اجتناب نمي‌شود، مگر با يادآوري روز جزاء همچنانكه خود خداي‌تعالي فرمود: «اِنَّ الَّـذينَ يَضِلُّونَ عَـنْ سَبيلِ اللّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ.» (26 / ص)

و در اينكه از ميان همه اسماء قيامت كلمه حشر را انتخاب نموده و فرمود: «اَنَّكُمْ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ،» اشاره لطيفي است به حشري كه حاجيان دارند و همه در منا و عرفات يكجا جمع مي‌شوند و نيز اشعار دارد به اينكه حاجي بايد از اين حشر و از اين افاضه و كوچ كردن به ياد روزي افتد كه همه مردم به سوي خدا محشور مي‌شوند: «فَلَمْ

بخشيده شدن گناهان حاجي (113)

نُغــادِرْ مِنْهُــمْ اَحَــدا !» - و خــداونــد احــدي را از قلــم نمـي‌انــدازد! (47 / كهــف).(1)

جزئياتي از تشريع حج در روايات

در كافي از حلبي از امام صادق عليه‌السلام روايت كرده كه فرمود: رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله چون خواست حجة‌الاسلام را بجا آورد، چهار روز از ذي‌القعده مانده بيرون آمد، تا به مسجد شجره رسيد و در آنجا نماز خواند، سپس مركب خود را براند، تا به بيدا رسيد، در آنجا محرم شد و لبيك حج گفت و صد رأس بُدنه با خود حركت داد، مردم هم‌همگي احرام به حج بستند و احدي نيت عمره نكرد و تا آن روز اصلاً نمي‌فهميدند متعه در حج چيست؟ تا آنكه رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله وارد مكه شد، طواف خانه را انجام داد، مردم هم با او طواف

(114) حج