حج در قرآن صفحه 44

خيلي از اين خانم هاي خانه دار اتفاقاً دادشان از خانه داري بلند است. چرا؟ مي گويند شما مردها مي رويد آن جا دنبال كارهاي تميز و يا كثافت سروكار نداريد و كارهاي خانه را كه كثافت دارد به گردن ما مي اندازيد. يكي از بحث هاي مستمر درخيلي از خانواده ها اين است. بنابراين آقا و خانم چند روزي عادت كنند اگر حتي دچار شپش هم شدند در ايام حرام حق نداشته باشند دست به آن بزنند حتي اگر روي دست آن هاست حق ندارند تكانش بدهند و بايد همان طور به حال خودش آزاد بگذارند چند صباحي هم بايد اين گونه زندگي كنند. البته اگر حيوان گزنده اي كه مزاحم مي شود باشد بايد او را كشت. در حدي كه گزنده، مزاحم سلامتي يا خطرناك باشد ولي در عين حال كه مي شود او را بكشي بنابر احتياط بايد كفاره آن را هم فرد بدهد تا اين كه سعي كند حتي الامكان اين كار را نكند.

همچنين مسئله پوشاندن سر است براي مرد، سر مرد بايد زير آفتاب به هر حال زير آفتاي و گرما و سرما رها باشد. مردي كه بايد مقاومتش بيشتر باشد حق ندارد در جاي سايه دار حركت بكند. به فتواي بسياري از فقهاي ما خلاف يا لااقل مكروه است و به فتواي عده اي يا لااقل شديداً مكروه است بالاخره بايد اجتناب بكند كه سايه پرورده هم بار نيايد.

4-ترك خودآرائي

مسئله چهارم در خودسازي كه شايد حدود 6 يا 7 تا از محرمات احرام مربوط به آن است، مسئله خودآرائي است كه به ساختن يك انسان جدي بر مي گردد. اسلامي كه تأكيد مي كند زن و مرد بايد با لباس آبرومند و وضعي مرتب از خانه بيرون بيايند حتي در خانه با هم(اين گونه) باشند و به طور كلي در اجتماع اسلامي . از پيغمبر اكرم(ص) روايت مي كنند كه هر بار مي خواست از خانه بيرون بيايد در آينه مي نگريست كه سرو وضعش مرتب است يا نه، بوي خوب به خود مي زد و خوش بو و نظيف و پاكيزه بيرون مي آمد در اينجا ميگويد چند صباحي هم انسان بايد بتواند با وضع ژوليده زندگي كند والا اگر اتيكت داشتن به حدي شد كه انسان واجبات مهم زندگي را هم بخواهد فداي اين بكند كه اطوي شلوارش به هم نخورد، چنين مسلماني نمي تواند يك مسلمان و عضو سودمند در جامعه اسلامي باشد.

بنابراين. در دوره ي احرام چيزهائي براي تمرين كنار گذاردن خودآرائي، از هر قسم را مي بيند«عطر زدن» و هر نوع بوي خوش به كار بودن، حتي پماد خوش بو به خود زدن و«لباس دوخته» پوشيدن براي مرد حرام است و براي زن هم بعضي از لباس ها حرام است.

«سرمه ي سياه» در چشم كردن و در«آينه نگاه كردن». اصلاً در اين چند روز رنگ آينه را نمي بيند تا ببيند سرو وضعش مرتب است يا نيست.«پوشيدن كفش و جوراب»، بايد با نعلين راه برود، يا طبيعي ترين كفش هائي كه داراي هيچ آرايشي نيست، به دست كردن انگشتري كه آرايش و زينت بدهد براي زن، زيورهاي زنانه اي كه به عنوان زيور مي پوشد، كوتاه كردن موي صورت يا سر- يكي ازا نواع آرايش اين است كه انسان مويش را اصلاح مي كند- ماليدن روغن- يكي ازا نواع آرايش، ماليدن كرم و روغن به صورت و بدن است. حتي«ناخن گرفتن» كه آن هم نوعي آرايش است، همه ي اين گونه خودآرائي ها در دوره ي حج و احرام، حرام است.

حج گزار بايد عادت كند چند صباحي طبيعي زندگي كند. شما اگر از جهان گردهاي دنيا نقاشي يا عكسي ديده باشيد سرو وضع شان چگونه است.

حالا كه ديگر دوره هيپي گري است در غربب را نمي گويم بلكه برمي گردم به سي سال قبل، در سي سال قبل كه انسان در خيابان هاي مغرب زمين آدمي كه صبح صورتش را اصلاح نكرده باشد يك آدم بدون كراوات، يك آدم بدون لباس مرتب، يك موي سري كه دير اصلاح شده باشد نمي ديد در همان موقع كساني كه مي خواستند صرفاً به عنوان جهان گرد و يا مقاصد استعماري دور دنيا راه بيفتند سرو وضعشان چگونه بود؟ آن جا سرو وضعشان به طرز ديگري بود.

عكس ها و نقاشي هايي كه از آن ها است سرو وضعشان را نامرتب نشان مي دهد، اتفاقاً در يكي از كتابخانه شرق شناسي هامبورگ، يك كتاب خطي ديدم كه به وسيله يك جهان گرد آلماني كه خيلي وقت پيش(شايد حدود 200 سال پيش) به ايران آمده بود تهيه شده بود. اين كتاب مقداري هم نقاشي داشت و حتي قسمت هائي از ايران را خودش، نقاشي كرده بود. كتاب خيلي قطور و بزرگي بود. اگر عكس ها يا نقاشي ها و تصويرهاي دست كشيده اي از اين ها را ببينيد، مي بينيد كه آن ها سرو وضعشان هم مرتب نيست چون در دوره ي جهانگردي كه انسان نمي تواند صبح به خودش ور برود بايد راه بيفتد و حركت بكند. مسلمان بايد براي چنين كوششي و تلاشي آماده شود و فرمان:

«سيروا في الارض فانظروا كيف كان عاقبة الذين من قبل،...»1 را اجرا كند. دوره ي حج، يكي از دوره هاي سازندگي