رازها و رمزها: گزیده ای از اسرار حج و اماکن در روایات صفحه 28

نامه اعمالت به دست خداوند است و او بر باطن و قلب تو آگاه است؟ گفت: نه.

آیا با بالا رفتنت به جبل الرحمه در نظر گرفتی که خداوند به هر زن و مرد مؤمنی رحم می کند و امور هر زن و مرد مسلمانی را به عهده دارد؟ گفت: نه. آیا در گذرت به نمره تصمیم گرفتی تا به فرمان خدا عمل نکرده ای به کسی امر نکنی و تا نواهی خدا را امتثال نکرده ای کسی را از کاری منع نکنی؟ گفت: نه. فرمود: زمانی که نزد ستون و نمرات ایستادی آیا توجه داشتی که آنها همراه با کرام الکاتبین به امر خداوند شاهد بر اعمال تو هستند؟ گفت: نه. فرمود: پس به عرفه وقوف نکرده ای و بر جبل

الرحمه بالا نرفته ای و نمره را نشناخته ای و دعا نخوانده ای و بر نمرات نایستاده ای.

حصول قرب پس از اعتراف

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ فِی حَدِیثِ إِبْرَاهِیمَ: «إِنَّ جَبْرَئِیلَ علیه السلام انْتَهَی بِهِ إِلَی الْمَوْقِفِ فَأَقَامَ بِهِ حَتَّی غَرَبَتِ الشَّمْسُ ثُمَّ أَفَاضَ بِهِ فَقَالَ یَا إِبْرَاهِیمُ ازْدَلِفْ إِلَی الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ فَسُمِّیَتْ مُزْدَلِفَهَ.» (1)

امام صادق علیه السلام فرمود: «زمانی که جبرئیل ابراهیم را برای وقوف، به عرفات آورد، تا غروب خورشید در آنجا اقامت کرد