خطبه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و ماجرای فدک صفحه 114

تنهایی سیصد و شصت بت را شکستند و خودشان در جنگها و نبردها شرکت می کردند و به مشرکان ضربه وارد می آوردند.

جمله ی فوق به دو صورت روایت شده است، در بعضی از نسخه ها «یَنْکُتُ الهام» آمده و بعضی دیگر «یَنْکُث» نقل کرده اند، ولی ظاهراً «یَنْکُتُ» درست است؛ «نَکْت» به معنای ضربه ی دست است و «هام» یعنی مغز سر، «یَنْکُتُ الهام» یعنی: پیامبر صلی اللَّه علیه و آله با ضربه ی دست به سرهای مشرکان می زد و آنها را از بین می برد؛ و اگر «یَنْکُثُ الهام» باشد، یعنی پیامبر صلی اللَّه علیه و آله سرهای آنان را واژگون می کرد.

(حَتّی انْهزَمَ الجمع وَ وَلّوُ الدُّبُر)

(تا اینکه جمع مشرکان از بین رفت و همه عقب نشینی کردند.)

پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و مسلمانان، بالاخره بر اثر فداکاریها و مقاومتهایی که از خود نشان دادند، توانستند مشرکان را شکست داده و آنان را عقب بزنند [122] .

نغمه ی توحید و خاموشی کفر

(حَتّی تفری اللَّیْل عَنْ صُبْحِه)

(تا اینکه شب کنار رفت و صبح آشکار شد.)