خطبه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و ماجرای فدک صفحه 309

«عَمَد» به معنای تکیه گاه است؛ بعضی گفته اند در عبارت متن «عُمُد» صحیح است، «عُمُد» جمع «عمود» و به معنای تکیه گاهها می باشد؛ «عَضُد» هم به معنای بازوست و کنایه از وسیله ی قدرت و توانایی است.

حضرت می خواهند بفرمایند که پدرم تکیه گاه و وسیله ی قدرت ما بود، پدرم که از دست رفت، دیگر ما کوچک و ضعیف شدیم.

شکایت به پدر و عرض حال به پروردگار

(شَکوایَ إلی أَبی وَ عَدوایَ إلی ربّی)

(شکایتم را به پدرم و عرض حالم را به پروردگارم ارائه می کنم.)

«شکوا» به معنای شکایت است و «عدوا» نیز به همین معنا می باشد؛ نزد کسی که می روند شکایت می کنند، به آن «عدوا» گفته می شود، چون در حقیقت تعدیات را پیش او می گویند.

(اللّهُمَّ أَنتَ أَشد مِنْهُمْ قُوَّهً وَ حَوْلاً)

(پروردگارا! تو از

نظر قدرت و نیرو از اینها (غاصبان خلافت و فدک) نیرومندتر و قویتر هستی.)

خدایا اینها زور دارند و هر کاری می خواهند می کنند، ولی خدایا قدرت تو زیادتر است، تو خود به حساب اینها رسیدگی کن و جزایشان را بده.

(وَ أَشَد بَأساً وَ تَنْکیلاً)

(و عذاب و انتقام تو از دیگران شدیدتر خواهد بود.)